ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္းဘာသာစကားႏွင့္ စာေပ

ဒီဘေလာ့ေလးကို၀င္ေရးဖို႕ မခြန္ျမလိႈင္က ဖိတ္ေခၚထားတာၾကာၿပီးဆိုေပမဲ့ အေၾကာင္းေတြမ်ားလြန္းတဲ့ တစ္ေၾကာင္းကိုယူၿပီးေရးလိုက္တာပါ။ ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး ရုံးကေန အခန္းကိုျပန္ဖို႕အတြက္ ကားမွတ္တိုင္မွ မိမိသြားလိုသည့္ ခရီးကိုသယ္ေဆာင္မည့္ ကားကိုရပ္ေစာင့္ေနစဥ္ ခဏ လူငယ္တစ္ေယာက္ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေတာ့ အရြယ္တူပင္ရွိလိမ့္မည္။ ထိုင္ရမလို ထရမလိုႏွင့္ မၿငိမ္မသက္ျဖင့္ေနသည့္ သူ႕ကိုၾကည္႕ၿပီး ခိုးရယ္မိသည္။ ဒီလိုျပႆနာေတြဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာနိုင္ငံသားအမ်ားစု ေတြ႕ႀကံဳရေသာ အေရးမပါဘူးလို႕ ထင္ရတဲ့ အေရးပါေသာအရာတစ္ခုပင္ ..... အေၾကာင္းမွာ ဘာသာစကား မတတ္ကၽြမ္းမႈ႕ႏွင့္ စာေပမ်ားကို မဖတ္တတ္ျခင္းပင္တည္။

ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႕ေရာက္ခဲ့သည္မွာ 2003ခုႏွစ္အစပိုင္းကျဖစ္သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားျဖင့္ ေရာက္လာခဲၾကသည္မွာ ဟုိအေစာပိုင္းကပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုအထဲတြင္ အမိိေျမတြင္ ရုန္းကန္ရွာေဖြစာေသာက္ရသည့္ ၀မ္းစာခက္ခဲမႈ႕ေၾကာင့္လည္းေကာင္း ႏိုင္ငံေရးအရေသာ္လည္းေကာင္း အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ လာေရာက္သူမ်ား သန္းခ်ီ၍ပင္ရွိသည္။ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ပင္လာသည္ျဖစ္ေစ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ခရီးသြာလာေသာ္ ေတြ႕ႀကံဳၾကရသည့္ ျပႆနာမွာ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။

အေစာပိုင္းက ကၽြန္ေတာ္သံုးေလ့ရွိေသာ လက္စြဲစကားမွာ ... '' ငါ့တို႕ ဒီႏိုင္ငံမွာ တစ္သက္လံုးေနၾကမွာမဟုတ္ဘူး တစ္ေန႕ ငါ့တို႕ႏိုင္ငံကိုျပန္ၾကမွာဘဲ ဒီေတာ့ သူတို႕ရဲ႕ ဘာသာစကား ၊ စာ မတတ္ေတာ့ေကာ ဘာျဖစ္လဲ။ တတ္သြားၿပီးရင္ ဘယ္မွာသြားသံုးမွာလဲ'' ဆိုၿပီးအစသျဖင့္ေျပာေလ့ရွိတတ္သလို႕ အခ်ဳိ႕ခ်ဳိ႕ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအခ်ဳိ႕ကလည္း ထိုအတူပင္သံုးတတ္ၾကသည္။ မိမိအား ထိုင္းဘာသာစကား ၊ စာေပမ်ားကို သင္ၾကရန္ လာေရာက္ေခၚေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အားမနာစြာျဖင့္တုန္႕ျပန္တတ္သည္။ အခုေတာ့ကၽြန္ေတာ္၏ မွားယြင္းေသာ အယူဆမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္၏ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ေနထိုင္သည့္ အေတြ႕အႀကံဳကပင္ အေျဖရွာေပးခဲ့ေလၿပီး ထိုသို႕ေသာအယူအမွားမ်ားၾကာင့္ အခ်ဳိ႕မွာ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ေနထိုင္ရာ (၁၀)ႏွစ္ပင္ေက်ာ္သြားလင့္ကစား ထိုင္းစကားကို ထမင္းစား ေရေသာက္မွလြဲ၍မေျပာတတ္ၾက။ အေရးအေၾကာင္းဆိုက တစ္ပါးေသာ ထိုင္းစကားတတ္သူမ်ားကို မ်က္ႏွာငယ္စြာႏွင့္ စကားျပန္လုပ္ေပးရန္ေျပာရေလသည္။ အလုပ္ရွင္မ်ားႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း က်န္းမာေရးမေကာင္း၍ ေဆးရုံ ၊ ေဆးခန္းမ်ားသို႕သြားလိုလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ထိုင္းလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ တိုုက္ရုိက္ပတ္သက္ရေသာ ေနရာမ်ားတြင္ မရွိမျဖစ္သံုးရမည္မွာ ထိုင္းဘာသာစကားပင္ ... တစ္ခါတစ္ရံတြင္ စကားျပန္လုပ္ေပးသူ၏ အမွားယြင္းမႈ႕ေၾကာင့္ မိမိႏွင့္ မိမိဆက္ဆံရသူအေပၚ နားလည္မႈ႕လြဲတာမ်ဳိး အထိျဖစ္တတ္ေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ထိုသို႕ေသာ အခက္ခဲမ်ားကို ေက်ာ္လြန္လာၿပီးေနာက္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာပင္ ... ထိုင္းဘာသာစကားကို ေတာ္သင့္ေျပာႏိုင္ဆိုႏိုင္ ရွိလာသည္။ ဘာသာစကားကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ေျပာႏိုင္လာသည့္အေလွ်ာက္ အလုပ္လုပ္ရာတြင္ အရင္ကႏွင့္မတူဘဲ ဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕မႈ႕မ်ားရွိလာသည္။ ထိုမွစ၍ ကၽြန္ေတာ္၏ အယူအမွားမ်ားဟာ တျဖည္းျဖည္းေျပေလွ်ာ့လာကာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္၏ အကူအညီျဖစ္ ထိုင္းစာေပမ်ားအသင့္တင့္ေလ့လာႏိုင္ခဲ့သည္။

ဒီလိုေလ့လာခဲ့တဲ့ အက်ဳိးေက်းဇူးေၾကာင့္ ခရီးသြားလာရသည့္အခါ အဆင္ေျပမႈမ်ားရွိလာၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ကဲ့သို႕ပင္ လြတ္လပ္စြာသြားလာလႈပ္ရွားႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုမွစ၍ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ခင္မင္ရင္းႏွီေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ထိုင္းစာႏွင့္ ဘာသာစကားမ်ားကိုေလ့လာရန္ အထူးအားေပးလာေတာ့သည္။ ထိုသို႕အားေပးျခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအား ထိုင္းစာေပသင္ၾကာၾကရန္ ဆြဲေဆာင္ေျပာဆိုေနျခင္းမဟုတ္ပါ။ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ေနစဥ္ခဏ မိမိ၏ သြားမႈ႕ ၊ လာမႈ႕ အေထြးေထြးလုပ္ေဆာင္ရန္ရွိေသာအရာမ်ားကို အဆင္ေျပေစရန္ႏွင့္ မိမိျပႆနာကို မိမိကိုယ္တိုင္ေျဖးရွင္းတတ္ရန္ျဖစ္သည္။ ''ငါ့တို႕သည္ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ တစ္သက္လံုးမေန အမိျမန္မာေျမကိုျပန္ၾကမည္သာျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ ထုိ႕ ငါ့တို႕ျပန္ၾကရမည့္ေန႕သည္ ဘယ္ေန႕ဘယ္အခ်ိန္ဆိုတာကို ငါ့တို႕မျမင္ႏိုင္ေသး ထိုအတြက္ ေနစဥ္အခ်ိန္၀ယ္ အဆင္ေျပေစျခင္းငွာ သင္ၾကားရျခင္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။ သို႕မဟုတ္ ထိုဘာသာ စကား ၊ စာ ကို သံုးသြာမည့္သက္တမ္းမွာ မိမိအေပၚတြင္သာမူတည္သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္မဟုတ္ မည္သည့္ႏိုင္ငံတြင္မဆို မိမိေနထိုင္သည့္ႏိုင္ငံ၏ဘာသာစကား ၊ စာကို တတ္ေျမာက္မွသာ မိမိ၏ျပႆနာအေထြေထြကို ေျဖရွင္းႏိုင္မည္သာျဖစ္သည္။




Type your summary here

Type rest of the post here

Trip to Native (2)

မမခြန္ျမလိႈင္ကလည္း ခဏ ခဏ လာေမးတယ္ရွင့္ ေရႊထက္ေရ သေဘၤာ မထြက္ေသးဘူးလားတဲ့။ ဟုတ္ကဲ့ ဒီေန႔ေတာ့ သေဘၤာ ထြက္ပါျပီရွင္.. ေတာင္ကုတ္ကေနျပီးေတာ့ မာန္ေအာင္ကၽြန္းကို hovercraft လို႔ ေခၚတဲ့ ေရေပၚ လွ်ပ္ေျပးယာဥ္ေတြနဲ႔ သြားရ ပါတယ္။ သေဘၤာက တစ္ပတ္မွာ 2 ရက္ပဲ ေျပးတာပါ။ အဂၤါရယ္ ေသာၾကာရယ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ရန္ကုန္ကေန ဆင္းမယ္ဆိုရင္ တနၤလာ ဒါမွ မဟုတ္ ၾကာသပေတးေန႔ကိုဆင္းရပါတယ္ ဒါမွ ေသဘၤာထြက္မယ့္ရက္နဲ႔ ကြက္တိျဖစ္မွာေလ.. ရိုးရိုး သေဘၤာေတြ စီးရင္ေတာ့ ေတာင္ကုတ္နဲ႔ မာန္ေအာင္ကို 8 နာရီေလာက္ ေမာင္းရပါတယ္။ အခု အျမန္ယာဥ္ကေတာ့ 2 နာရီပဲ ေမာင္းပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ျမန္လိမ့္ မလဲဆိုတာ သာ ေတြးၾကည့္ၾကေပါ့ေနာ္။

စစခ်င္းေတာ့ ေတာင္ကုတ္ေခ်ာင္းကို ျဖတ္ရပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ ရွည္တဲ့ ေခ်ာင္းပါ.. သူ႔ခ်ည္းသက္သက္ ျဖတ္သန္းလို႔ ၾကာခ်ိန္ဟာ 1 နာရီပါ။ ေနာက္ ပင္လယ္၀ကို ေရာက္လာေတာ့မွ 1 နာရီထပ္ေမာင္းရင္ မာန္ေအာင္ ေရာက္ပါတယ္။ သေဘၤာ စီးရတာကေတာ့ လိႈင္းေလ မၾကီးရင္ သက္ေတာင့္ သက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ တီဗြီေလးၾကည့္လိုက္ သူတို႔ လာေကၽြးတဲ့ မုန္႔ေလး စားလိုက္နဲ႔ ၾကာမွန္း ေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ အဲ မုန္းတိုင္းနဲ႔ ေတြ႔ျပီဆိုရင္ေတာ့ မသက္သာ ပါဘူး။ မိုးတြင္း ခရီးသြားလို႔ မေကာင္းဘူး ေပါ့ရွင္။ လိႈင္းၾကီး ေလၾကီးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡမ်ားပါတယ္။ ပင္လယ္ရဲ့ အလွအပကို သေဘၤာထဲကေန တစ္၀ၾကီး ခံစားႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေသးေသး ေလးေတြလည္း ပင္လယ္ထဲမွာ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ တံငါ ေလွေလးေတြကလည္း ပင္လယ္ထဲမွာ လြန္႔လူးျပီး ၾကည့္ရတာ လြမ္းစရာ ေတာင္ ေကာင္းေန ပါေသး ေတာ့တယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ မာန္ေအာင္ ကၽြန္းကို ေရာက္လာတာေပါ့ေနာ္။ ပင္လယ္ထဲမွာေတာ့ ဓါတ္ပံုရိုက္စရာေတြ ေတာ္ေတာ္ ေပါပါ တယ္။ ရိုက္တတ္ရင္ လွပတဲ့ ရႈခင္းေလးေတြေတာင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ ပင့္ဂိုလ္းကေတာ့ မရိုက္လာခဲ့မိဘူးရွင့္။ မာန္ေအာင္ ကၽြန္းမွာေတာ့ တစ္ပံု ႏွစ္ပံု ရိုက္ခဲ့တယ္ေလ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ တင္ပါ့မယ္။ ခုေလာေလာ ဆယ္ေတာ့ ဒီေနရာ မွာ တစ္ခ်က္သြား ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီမွာလည္း တင္ပါအံုးမယ္ရွင္။

Trip to Native

ကၽြန္မ မျပန္တာၾကာတဲ့ ရခိုင္ျပည္နယ္က ကၽြန္မရဲ့ ေမြးရပ္ေျမဆီသို႔ ႏို၀င္ဘာ တစ္ရက္ေန႔က ျပန္လည္ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ အရင္တုန္းက သြားေနက် လာေနက် ျမိဳ႔ကေလးက မလာတာၾကာတဲ့ ကၽြန္မကို ခပ္စိမ္းစိမ္းေလးပဲ ၾကိဳဆိုေနပါတယ္။တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ျမိိိဳ႔ကေလးကို သြားရတာ ပင္ပန္း ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ ခရီး တစ္ခုပါ။ ရခိုင္ရိုးမ ေတာင္ၾကီးကို ကားၾကီးနဲ႔ ျဖတ္သြား.. ျပီးလည္း ျပီးေရာ ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္ၾကီးကို သေဘၤာၾကီးနဲ႔ ျဖတ္.. အဲ ေနာက္ေတာ့မွ ပင္လယ္ထဲက လွပေနတဲ့ မာန္ေအာင္ကၽြန္းကို ေရာက္လာတာပါ။ ဒီတစ္ေခါက္ ကၽြန္မျပန္ာ မျပန္တာလည္း နည္းနည္း ၾကာသြားေတာ့ ခရီးပန္းတဲံ ဒဏ္ေတြကို ဘယ္လိုမွ ခံႏိုင္ရည္ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ရခိုင္ရိုးမရဲ့ ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ လမ္းေကြ႔ လမ္းေကာက္ေတြက လည္း ကၽြန္မကို အေတာ္ေလးကို ပင္ပန္းေစခဲ့ပါတယ္။


ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မရဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ကၽြန္းသူ ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသ ၾကတယ္ရွင္ သူတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ထဲမွာလည္း ကၽြန္သူက ရွားတာကို။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မကလည္း မာန္ေအာင္ ကၽြန္းသူ .. မသကာ စင္ကာပူ ကၽြန္သူဆို ေတာ္သး.. စစခ်င္း ရန္ကုန္ျမိဳ႔ရဲ့ ေအာင္မဂၤလာ အေ၀းေျပး၀င္းကေန ရခိုင္ဘက္ သြားတဲံ Express ကားေတြကို စီးရပါတယ္။ Express ကားဆိုလို႔ မန္းေလးဘက္ သြားသလို ေလအိပ္ကား ေကာင္းေကာင္းၾကီးးေတြလို႔ မထင္လိုက္ၾကပါနဲ႔။ ဒီအတိုင္း မွန္လံုကား စီးျပီး သြားရတာပါ။ ကားကလည္း ေျပာလို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး နည္းနည္းေတာ့ ညစ္ပတ္တယ္ရွင့္။ (လိုက္လည္ခ်င္ေအာင္ ျမ်ဴဆြယ္ေနတာ)

ကဲ ခရီးစဥ္ကေတာ့ စပါျပီရွင္.. တိုက္ၾကီး ေမွာ္ဘီ စတဲ့ လမ္းေပၚက ျမိဳ႔ေတြကို ျဖတ္သန္းလာျပီးေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ စပါးပင္ စိမ္းစိမ္းေတြနဲ႔ အေတာ္ေလးကို လွပလို႔လာပါတယ္။ ကြင္းျပင္ကို ျဖတ္ျပီး တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေသခ်ိဳေသြးေတြကလည္း ကၽြန္မကို လန္းဆန္းေစခဲ့တာ အမွန္ပါ။ လမ္းေပၚမွာ ဘာျမိဳ႔ေတြလည္း မသိဘူး အမ်ားၾကီးေတာ့ ျဖတ္ရတယ္ ပဲခူးတိုင္းထဲက ျမိဳ႔ေတြေပါ့။ ေသခ်ာေတာ့ မမွတ္မိဘူးရွင့္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ စိမ္းလဲ့လဲ့ စပါးခင္းေတြ အျပင္ ခ်စ္စရာ ရြာကေလးေတြ.. ၾကည္ညိဳစရာ ေရႊေရာင္ ဘုရားေစတီေတြလည္း ေပါမွ ေပါပါပဲရွင္။ ည 7 နာရီေလာက္က်ေတာ့ ျပည္ျမိဳ႕နားက ေ၇ျပာ ဆိုတဲ့ စားေသာက္တိုင္မွာ ညေနစား စားဖို႔ ခဏ ရပ္ေပးပါတယ္။ အဲဒီမွာ မာလကာ သီးေတြ အရမ္းေပါ့ပါတယ္။ စားလို႔လည္း ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္ရွင့္။

ျပီးေတာ့ ျပည္၊ ဥသွ်စ္ပင္ စတဲ့ ျမိဳ႔ေတြကို ျဖတ္သန္းျပီး ခ်ိန္မွာေတာ့ နာမည္ၾကီး ေတာင္ကုတ္ ေတာင္ၾကားလမ္းကို ျဖတ္သန္းရေတာ့မွာပါ။ တစ္ခုေလာက္ ေျပာခ်င္တာက အရင္တုန္းက မီးေရာင္စံုေတြနဲ႔ လွပခဲ့တဲ့ ျပည္က န၀ေဒး တံတားၾကီးဟာ ခုေတာ့လည္း ေမွာင္မဲျပီး မနည္းကို ရွာၾကည့္ခဲ့ရပါတယ္။ ဧရာ၀တီကေတာ့ တစ္သြင္သြင္ စီးဆင္းလို႔ေလ........။ကၽြန္မကို ရင္ခုန္ မႈ႔ေတြ အျပည့္ေပးမယ့္ ရခိုင္ ရိုးမ ေတာင္တန္းၾကီးကို ျဖတ္သန္းရေတာ့မွာပါ။ ဘာေၾကာင့္ ရင္ခုန္ရတာလဲ အေၾကာင္း ရွိပါတ.္။ လမ္းက အေကြံ အေကာက္ အရမ္းမ်ားျပီး ၾကမ္းလ္ည္း ၾကမ္းတာေၾကာင့္ ဒီလမ္းကို ျဖတ္တိုင္း ကၽြန္မ ကားမူးျပီး အန္ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေပ်ာ့ေခြေနေအာင္ အန္ပါတယ္။

ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္မ ေၾကာက္ေနသလိုပဲ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ခရီးဒဏ္ ခံလိုက္ရပါတယ္။ လမ္းမွာ မွတ္ပံုတင္ စစ္တဲ့ေနရာမွာေတာင္ ကားေပၚက မဆင္းႏိုင္လို႔ ရဲက ကားေပၚလာတက္ျပီး စစ္ရတဲ့ VIP Passenger ေပါ့ေလ။ ပန္းေတာင္ ျမိဳ႔ေပၚက ေညာင္က်ိဳး ဆိုတဲ့ ေနရာေရာက္ေတာ့ ကားတစ္ခ်က္ ရပ္ပါတယ္။ ညလယ္စာ စားဖို႔ေပါ့။ မစားႏိုင္ပါဘူးရွင္။ လူက ဘာဆို ဘာမွ မသိတာ။ သူမ်ားေတြ ခရီးသြားရင္ လမ္းမွာ ဘာရွိတယ္ ဘာညာ မွတ္သြားၾကလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ မူးျပီး ဘာမွကို မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ျပီးေတာ့ သြားရတာကလည္း ညဘက္ျဖစ္တာၾကာင့္ရယ္ လမ္းေဘးမွာ ေခ်က္ေတြ ေတာေတြကအျပင္ ဘာမွ ၾကည့္စရာ မရွိတာေၾကာင့္ရယ္ေၾကာင့္ မ်က္စိကို ဖြင့္မၾကည့္မိတာပါ။ ေညာင္က်ိဳးမွာ နားျပီးေတာ့ ဆက္ေမာင္းလိုက္တာ မနက္ 5 နာရီေလာက္မွာ ေတာင္ကုတ္ ျမိဳ႔ကို ေရာက္ပါတယ္။ ေတာင္ကုတ္ျမိဳ႕ ကေေတာ့ အိပ္ေမာ က်ေနဆဲေပါ့ရွင္။ သေဘၤာက ညေနထြက္မွာမို႔ တစ္ေန႔ခင္းေလာက္ေတာ့ အဲဒီမွာ အနားယူလို႔ ရအံုးမွာပါ။ ကားဂိတ္မွာ ထားစရာရွိတဲ့ ပစၥည္းေတြ ထားျပီး ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္း အိမ္ကို ခဏ နားဖို႔ ထြက္လာခဲ့မိပါေတာ့တယ္။

သေဘာၤာ ခရီးစဥ္ကိုေတာ့ ေနာက္ေန႔မွ ဆက္ပါ့မယ္။

ကြ်န္မႏွင့္ ေရာက္ရွိေနေသာျမိဳ. ( ၂ )

ပံုေတြကို ျမင္လုိက္လုိ႔ မႏၱေလးမွာ ေရၾကီးေနတယ္ မထင္လုိက္နဲ႔ေနာ္။ ဒါက ကေမၳာဒီးယားပါ။ ဒီမွာလည္း မိုးရြာပီဆို ခ်က္ျခင္းေရၾကီးတယ္။ အဲ့ေန႔က တနဂၤေႏြေန႔ေလးမွာ ကြ်န္မတို႔ သူငယ္ခ်င္း ၄ ေယာက္ အျပင္ထြက္လည္တယ္။ အျပန္မွာ မိုးရြာလို႔ နီးစပ္ရာ စူပါမားကတ္တစ္ခုမွာ မိုး၀င္ခိုရင္.. ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ ဟမ္ဘာဂါေတာင္စားလိုက္ေသးတယ္။ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္နဲ႔ အခ်ိန္လည္း ေတာ္ေတာ္လင့္သြားတယ္.. ေနာက္ဆံုး DVD ႏွစ္ခ်ပ္ရျပီးျပန္မယ္ေပါ့.. မိုးလညး္ ေတာ္ေတာ္ေလးဆဲေနပါပီ။
အျပန္လမ္းမွာပဲ..... မိုးက သည္းၾကီးမဲၾကီးထပ္ရြာေရာ .. ကြ်န္မတို႔လည္း ေရလြတ္မယ့္ လမ္းကုိေရြးတာပဲ.. ကံဆိုးျခင္ေတာ့ ကြ်န္မတို႕ ေရ ၾကီးတဲ့ လမ္းကိုမွ ေရြးမိျပီး လမ္းခရီးမွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ပါတယ္။ ၾကံဳတုန္း ဘယ္ရမလည္း ဓါတ္ပံုထုတ္ရိုက္လုိက္တာ။ လူလည္း မိုးမိေသးတယ္. အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳး၊ ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြဖြင့္ၾကည့္ ဒါေပမဲ့ ပံုေတြက ၀ိုး၀ိုး ၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနလုိ႔ ေကာင္းတာဆိုလုိ႔ အဲ့ ၃ ပံုပဲ ရတယ္... ။ ၃ပုံလညး္ ၃ ပံုပဲမဟုတ္လား။ ကေမၳာဒီးယားမွာ ေရလွ်ံတဲ့ အမွတ္တရေပါ့။ ကဲ ဒီေန႔ ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲေနာ္..။ ေနာက္ေန႔က်ရင္ တစ္ျခား အေၾကာင္း ဆက္ေရးမယ္ေလ။

က်ေနာ္႕ရဲ႕ ခရီးစဥ္ (၁)

ဂ်ဴလိႈင္လ ၊ ၂၁ ရက္ ၊ နံနက္ ၄ နာရီ ၃၀ မိနစ္

ဂ်ဴလိႈင္မိုးရဲ႕ တစိမ္႕စိမ္႕ ရြာသြန္းၿဖိဳးမႈအၾကားက က်ေနာ္ အိပ္ရာမွ ႏိူးထဖို႕ႀကိဳးစားခဲ႕ရတယ္။ ႀကိဳးစားခဲ႕ရတယ္ဆိုေပမယ္႕ က်ေနာ္ရဲ႕ စိတ္အစဥ္မွာ ေလးပင္မႈနည္းနည္းမွ မရွိခဲ႕ပါဘူး။ ဘာေၾကာင္႕လဲဆိုရင္ အဲဒီေန႕ရက္ အခ်ိန္က က်ေနာ္႕ဘ၀ရဲ႕ ခရီးစဥ္တစ္ခုကို စတင္ခဲ႕တဲ႕ေန႕ျဖစ္ေနလို႕ပါ။ စိတ္အစဥ္မွာ ေလးပင္မႈမရွိခဲ႕ေပမယ္႕ စိတ္လႈပ္ရွားမႈတခ်ိဳ႕နဲ႕ က်ေနာ္႕ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို မိုးကေတာ႕ အေတာ္ေလး ကသိကေအာက္ျဖစ္ေစခဲ႕တယ္။ ၿပီးခဲ႕တဲ႕ သံုးရက္ အာဇာနည္ေန႕ မြန္းလြဲပိုင္းထဲက စၿပီးရြာခဲ႕တဲ႕ မိုးက မသဲခဲ႕ေပမယ္႕၊ က်ေနာ္႕ရဲ႕ ခရီးစဥ္ စတင္တဲ႕ေန႕တိုင္ေအာင္ ရြာေနခဲ႕တယ္။

*** မိုးသဲထဲက ရန္ကုန္ျမစ္ရႈခင္း ေရႊဘဲစားေသာက္ဆိုင္ေပၚမွ ျမင္ကြင္း ***

နံနက္၅ နာရီခြဲေလာက္မွာ ဘုရား၀တ္ျပဳၿပီး က်ေနာ္႕ရဲ႕ ခရီးေဆာင္အိပ္ကို ျပန္စစ္ၾကည္႕လိုက္တယ္။ ေမေမက စိုးရိမ္တတ္သူပီပီ ထည္႕ေပးေလေသာ အဆမတန္မ်ားေျမွာင္သည္႕ ၀န္စည္စလွည္မ်ားမွာ အမ်ားစုကို က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလွ်ာ္စြာ ရွင္းျပရင္း က်ေနာ္ ျပန္ထားပစ္ခဲ႕ရသည္။ က်ေနာ္႕ရဲ႕ အိပ္ကပ္ထဲမွာ ဗုဒၶဘုရားရွင္ရဲ႕ ရုပ္ပြားေတာ္ပံု တစ္ပံု၊ ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲမွာ အ၀တ္ေလးစံု ႏွင္႕ ပါတ္စပို႕စ္စာအုပ္ ၊ စာရြက္စာတန္းတခ်ိဳ႕မွလြဲ၍ ဘာမွမ်ားမ်ားစားစား မရွိခဲ႕ပါ။ ဗုဒၶပံုေတာ္ေလးကေတာ႕ ယေန႕တိုင္က်ေနာ္႕ရဲ႕ အိပ္ခန္းေခါင္းရင္းအထက္မွာ ရွိေနဆဲပါ။

တကၠဆီကို ၈၀၀ က်ပ္နဲ႕ငွားၿပီး ေလဆိပ္ကိုသြားခဲ႕တယ္။ ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ႕ ၇ နာရီခြဲေလာက္ ျဖစ္ေနၿပီ။ က်ေနာ္႕ရဲ႕ ခရီးစဥ္မွာ လိုက္ပို႕ႏႈတ္ဆက္သူဆို႕လို႕ က်ေနာ္ရဲ႕ ေဖေဖ၊ ေမေမ နဲ႔ ညီေလး ေနာက္မွ ဦဇင္းဦးပညာသီဟ ေရာက္လာလို႕ စုစုေပါင္း ၃ ေယာက္နဲ႕ ၁ ပါးျဖစ္သြားတယ္။ ဒါလည္း ႏွစ္ေယာက္တပိုင္း ထက္ေတာ႕ သာပါေသးတယ္။ တကယ္ဆို က်ေနာ္႕လို အလုပ္နဲ႕ျပည္ပထြက္သူ အမ်ားစုက ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ လုပ္စရာမရွိၾကပါဘူး။ သက္ဆိုင္ရာ ပြဲစားေတြက ႀကိဳတင္စီစဥ္ ထားၿပီးသားပါ။ တကယ္ဆို အခက္အခဲဆိုတာက တဘက္ႏိုင္ငံေရာက္မွ စတင္ေတြ႕ႀကံဳၾကရတာမ်ားပါတယ္။ (ျပည္ပမွာ ႀကံဳေတြ႕ရတတ္တဲ႕ အခက္အခဲမ်ားကို အလွ်င္းသင္႕သလို႕ ေဖၚျပေပးသြားပါမယ္။)

က်ေနာ္ရယ္ ၊ ပြဲစားက မိတ္ဆက္ေပးလို႕ ေလဆိပ္ေရာက္မွ သိရတဲ႕ အစ္ကိုႀကီး ကိုမြန္ရယ္ ၊ ကိုေ၀ ရယ္ သိကြ်မ္းခဲ႕ရတယ္။ က်ေနာ္တို႕ သံုးေယာက္က တဆိုင္ထဲမွာ အလုပ္လုပ္ၾကရမယ္႕ ညီအစ္ကိုေတြအျဖစ္ ထိုစဥ္က သိကြ်မ္းခဲ႕ရတာပါ။

ေနာက္မွ က်ေနာ္တို႕လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးရဲ႕ ေကာင္တာမွာ လိုအပ္တာျဖည္႕စြက္ၿပီး နားေနရာေနရာ တခ်ိဳ႕မွာေခတၱ ေစာင္းဆိုင္းခဲ႕ရတယ္။ ၈နာရီ ၁၀ မိနစ္ေလာက္မွာ ေလယာဥ္ေပၚကို သြားေရာက္ဖို႕ ႀကိဳပို႕ကားတစ္စီး ေရာက္လာတယ္။ အဲယားကြန္းဘတ္(စစ္) အႀကီးတစ္စင္းနဲ႕ ႀကိဳပို႕လုပ္ေပးရာမွာ အားလံုးတန္းစီခဲ႕ရတယ္။ သူထက္ငါ မသိမသာေလး ေရွ႕ေရာက္ဖို႕စိတ္ေစာေနတဲ႕သူေတြ အၾကားမွာ က်ေနာ္႕ရဲ႕ တမူးသာတတ္တဲ႕ အမူအက်င္႕အတိုင္း ကိုေ၀ နဲ႕ ကိုမြန္တို႕ ၀င္ေရာက္တန္းစီခ်င္တဲ႕တိုင္ တန္းမစီဘဲ ထိုင္ခံုမွာ ဖင္တႂကြႂကြနဲ႕ ထိုင္ေနခဲ႕ရတယ္။

တကယ္တန္းေတာ႕ က်ေနာ္တြက္ထားတဲ႕ အတိုင္း ႀကိဳပို႕ဘတ္(စစ္)ကားက လူ ၁၀ ေယာက္ေလာက္အက်န္မွာ ျပည္႕သြားလို႕ တန္းစီေနရင္းကတခ်ဳိ႕ထပ္မံေစာင္းဆိုင္းလိုက္ရတယ္။ ေနာက္တႀကိမ္ ႀကိဳပို႕ဘတ္(စစ္) ျပန္ေရာက္လာေတာ႕ တန္းစီရင္း က်န္ခဲ႕သူတခ်ိဳ႕နဲ႕ က်ေနာ္တို႕သံုးေယာက္ ေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ လိုက္ပါသြားခဲ႕ၾကပါတယ္။ တကယ္ဆိုဘတ္(စစ္)ကားနဲ႕ ႀကိဳပို႕တယ္ေျပာရေလာက္ေအာင္ မကြားေ၀ခဲ႕ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႕ နားေနခဲ႕တဲ႕အေဆာင္နဲ႕ ေလယဥ္က အလြန္ဆံုးရွိလွမွ ကိုက္ ၁၀၀ ခန္႕ကြာေ၀းပါတယ္။

ဆိုးေတာ႕မဆိုးပါဘူး။ က်ေနာ္ရဲ႕ တမူးသာတတ္တဲ႕ အက်င္႕တခုေၾကာင္႕ ေလယဥ္အတက္မွာ မိသားစုကို ဟန္ပါပါ ႏႈတ္ဆက္ခ်င္ၾကတဲ႕ က်ေနာ္႕မိတ္ေဆြႀကီး ကိုမြန္တို႕ အဆင္ေျပခဲ႕ရတယ္။ တကယ္လို႕သာ သူတို႕ေတြ ပထမအသုတ္ ႀကိဳပို႕ဘတ္(စစ္)နဲ႕ ပါသြားခဲ႕ရင္ ဒီအခြင္႕အေရးက သူတို႕အတြက္ အခုေလာက္လြတ္လပ္ခဲ႕မယ္ မထင္္ပါဘူး။ စုစုေပါင္း လူ ၁၅ ေယက္နဲ႕ ေလယဥ္အတက္ ေလွကားတိုေလးမွာ ေအးေအးေဆးေဆး လက္ျပႏႈတ္ဆက္ႏိုင္ခဲ႕ၾကတယ္။

ေလဆိပ္စားေသာက္ဆိုင္ အေပၚထပ္ဆင္၀င္နားက လက္ျပႏႈတ္ဆက္ေနသူေတြအၾကားမွာ နဂိုက သိေနတဲ႕ မိသားစုကို ေတာ္ေတာ္ေလးရွာၿပီး လက္ျပႏႈတ္ဆက္ကာ က်ေနာ္လည္းေလယဥ္ေပၚတက္ခဲ႕ရတယ္။ ေလယဥ္ေပၚက တခ်က္ျပန္ငံု႕ၾကည္႕ရင္း ၅ ႏွစ္တာလႈပ္ရွားရုန္းကန္ခဲ႕ရတဲ႕ ရန္ကုန္ေျမကို ႏႈတ္ဆက္ခဲ႕မိတယ္။

*** ရန္ကုန္ေလဆိပ္ ေလယာဥ္ေပၚမွ ျမင္ကြင္း ***

ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္ >>>

အမ်ိဳးသား ကန္ေတာ္ၾကီး ဥယ်ာဥ္

မန္းမွာ ရာသီဥတု ပူတုိင္း ေမျမိဳ႕ (သို႕မဟုတ္) ျပင္ဦးလြင္ကို အပါတ္တိုင္းနီးပါးသြားလည္ေနၾက။ သြားရင္လဲ အမ်ိဳးသား ကန္ေတာ္ၾကီး ဥယ်ာဥ္ထဲသြားျပီး ေပ်ာ္ပါး ေဆာ႕ကစား အနားယူျပီး ျပန္လာေနၾက။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခုေတာ႕ သိပ္သတိရသဗ်။

အိမ္ကေန ဆုိယ္ကယ္ကိုယ္စီနဲ႕ ျဖစ္ျဖစ္ ကားနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မနက္ 7နာရီေလာက္မွာ စထြက္။ 45မိနစ္၊ 1နာရီေလာက္ေမာင္းျပီးရင္္ 5ထပ္၊ 6ထပ္ေကြ႕ view point မွာ ခဏနား။ ဆက္သြားေတာ႕ 21မုိင္ကိုေရာက္။ အဲဒီက ေဒၚထားရီဆိုင္မွာ ၾကာဇံခ်က္ေသာက္၊ ေကာ္ဖီေသာက္။ ျပီးရင္ ဆက္တက္ ေမျမိဳ႕ ေရာက္။ ကန္ေတာ္ၾကီးထဲသြား နား။
ေန႕လည္စာ ကို အဲဒီထဲမွာတင္ စား (၀ယ္စား သို႕မဟုတ္ မန္းမွာကတည္းက ပါဆယ္၀ယ္လာတာစား)၊ ဟုိနားဒီနားသြားအိပ္။ 3နာရီထိုးေတာ႕ ျပန္ဖို႕ျပင္။ အခ်ိန္ေစာေသးရင္ ေစ်းထဲသြား။ ျမိဳ႕ထဲက စေတာ္ဘယ္ရီျခံမွာ အသီးေတြ ကို္ယ္တုိင္ခုူးျပီး စေတာ္ဘယ္ရီ ေဖ်ာ္ရည္ေသာက္။ ေမျမိဳ႕ ကဆင္းေတာ႕ ေအာင္ခ်မ္းသာကို အျမဲ၀င္။ အသီးအရြက္နဲ႕ ပန္းပင္ေတြ ၀ယ္ခ်င္လဲ၀ယ္၊ ပဲေၾကာ္ေတြလဲ၀ယ္။ တခါတေလ ဒိုးကြင္က ျခံထဲ၀င္ျပီး တညင္းသီး၀င္ခူး။ view point မွာ sunset ၾကည္႕ ဓာတ္ပံုရိုက္။ ဒီလိုနဲ႕ အေကြ႕ေတြကို ဆက္ဆင္းျပီး မန္းေလးျပန္ေရာက္။ အိမ္ျပန္ၾက။ ဒီခရီးကေတာ႕ အိမ္ဦးနဲ ၾကမ္းျပင္ ျဖစ္ခဲ႕တာပါပဲ။ ၾကံဳရင္ေတာ႕ ပံုေတြနဲ႕ ပို႕စ္သီးသန္႕ ထပ္တင္ခ်င္ပါေသးရဲ႕။

ေလာေလာဆယ္ေတာ႕ ေၾကာ္ျငာေလးတခုေတြ႕လို႕ တင္ေပးလုိက္ပါရေစ။

ျမလႊာတုိ႕ရဲ႕ ရတနာပံုေရႊမႏ ၱေလး (၂)

ျမလႊာတို႔ရဲ႕ ရတနာပုံ ေရႊမႏ ၱေလးကို အလည္ တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ႔မယ္ ဆုိရင္ေတာ႔…. ျမလႊာ အရင္ဆုံး လုိက္ပို႔ ခ်င္တာ ကေတာ႔… ျမလႊာတုိ႔ ေရႊမႏ ၱေလး ျမိဳ႕ရဲ႕ က်က္သေရေဆာင္…… မဟာမုနိ ဘုရားၾကီး ပဲ ျဖစ္ပါတယ္…

မႏ ၱေလးျမိဳ႕ မတည္မီ ႏွစ္ေပါင္း (၇၀) ေက်ာ္ကပင္…. ဘုိးေတာ္ ဘုရား၏သား… အိမ္ေရွ႕ ဥပရာဇာ မွ (၁၇၈၄) တြင္ ေျမာက္ဦးမွ ပင္႔ေဆာင္ လာေသာ.. ရခုိင္ဘုရားၾကီး ျဖစ္ပါတယ္… ၁၂ေပ ၇လက္မ ျမင္႔ျပီး … ပလႅင္မွာ (၇)ေပ ျမင္႔ပါတယ္.. ရုပ္တု အေလးခ်ိန္ စုစုေပါင္း ၁၂တန္ ေလးပါတယ္… ရခုိင္ ျပည္္တြင္ ျမလႊာတုိ႕ရဲ႕ ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္တုိင္ သက္ေတာ္ ထင္ရွား ရွိစဥ္ အခါက…. ရင္ေငြ႔ေတာ္ လံွဳေပးခဲ႔ေသာ…. ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ကိုယ္ပြားဟု ယုံၾကည္ ၾကပါတယ္… ဒါေၾကာင္႔ မုိ႕လည္း... ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ၀တ္မပ်က္… နံနက္(၄) နာရီတြင္ ေရာင္ေတာ္ ဖြင္႔ၾက ပါတယ္.. ေရၾကည္ ဆရာေတာ္ မွ ဘုရား ၾကီးကို တံပူျဖင္႔ သြားတုိတ္ျခင္း၊ မ်က္ႏွာသစ္ျခင္း၊ ယပ္ခတ္ ေပးျခင္း၊ ဆြမ္း၊ ေရခ်မ္း၊ ဆီမီး တုိ႔ျဖင္႔ ပူေဇာ္ၾက ပါတယ္…ညေန (၄) နာရီ ထုိးပါကလည္း… စည္ေမာင္း၊ပတ္သာ ၊ ႏွဲ စေသာ တူရိယာမ်ား တီးမွဳတ္ကာ… ဘုရားၾကီးကို သိပ္ေတာ္ မူျပီး အာရံုခံ တန္ေဆာင္း ပိတ္တာ ဟာလည္း… ျမလႊာတုိ႔ မႏၱေလးရဲ႕…အေလ႕အထ တစ္ခု ပါပဲရွင္…. ဘုရားၾကီး ပရိ၀ုဏ္ အတြင္း မွာရွိတဲ႔… ေၾကးရုပ္ၾကီး မ်ားဟာလည္း… စိတ္၀င္စား စရာ ေကာင္းလွပါတယ္… ေၾကးရုပ္ၾကီး မ်ားဟာ… ကေမၻာဒီးယား အန္ေကာ၀ပ္ ၊ ထုိင္းႏုိင္ငံ အယုဒၶယ၊ ပဲခူး ဟံသာ၀တီ ႏွင္႔.. ဓည၀တီ ရခိုင္ျပည္ တုိ႕ကို ျဖတ္ကာ…. မႏၱေလး ရတနာပံုသုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္ ေရာက္လာ ၾကေသာ….. ခရီးသြား ရုပ္တုမ်ား ျဖစ္ပါတယ္… အင္မတန္ စိတ္၀င္စား စရာ ေကာင္းသလုိ.. အင္မတန္မွလည္း ထူးဆန္း လွပါတယ္….ထုိေၾကးရုပ္ၾကီး မ်ားကို လုိသလုိ ပြတ္သပ္ျခင္း ျပဳပါက… က်န္းမာေရး ေကာင္းေစသည္ ဟု ယံုၾကည္ၾကပါတယ္…

ေနာက္တစ္ေနရာ ကေတာ႔… မႏၲေလးျမိဳ႕ကို ေရာက္ျပီ ဆုိရင္… " အသက္ ကေလး ရယ္တဲ႔ ရွည္ေစလုိ ….မန္းေတာင္ရိပ္ခုိ " အဆုိ အတုိင္း..မန္းေလးကို ေရာက္ျပီ ဆုိတာနဲ႔ ေရႊမန္းေလး ျမိဳ႕ရဲ႕ က်က္သေရ ေဆာင္…မႏ ၱေလး ေတာင္ ကိုလည္း ျမလႊာ လုိက္ပုိ႕ ခ်င္ပါတယ္…. မႏ ၱေလးေတာင္ဟာ မႏ ၱေလးျမိဳ႕ရဲ႕ ေျမာက္ဘက္ အရပ္တြင္ တည္ရွိပါတယ္… မႏ ၱေလး ေတာင္ဟာ ၇၇၅ေပ (၂၃၆မီတာ) ျမင္႕ျပီး… ေလွကားျဖင္႔ တက္ပါက… ေလွကား ထစ္ေပါင္း ၁၇၂၉ ထစ္ရွိပါတယ္… ေလွကားနဲ႔ အျပင္ စက္ေလွကား၊ ဓာတ္ေလွကား တုိ႔ျဖင္႔လည္း တက္ေရာက္ ႏုိင္ပါတယ္… ျမတ္စြာ ဘုရား ႏုစဥ္ ကာလ ဘ၀မ်ိဳးစုံ က်င္လည္ ခဲ႔ရာ… ပူးမင္း၊ ျခေသၤမင္း၊ ငံုးမင္း၊ ဆင္မင္း၊ ၾကက္မင္း၊ ဖြတ္မင္းမွ စျပီး သရုပ္ေဖာ္ ထားေသာ ပုံမ်ား ကိုလည္း ျမင္ေတြ႔ ႏုိင္ပါတယ္… မႏ ၱေလး ေတာင္ထိပ္ ရွိ ဆုေတာင္းျပည္႔ ဘုရားႏွင္႔… နာမည္ၾကီး ေျမႊၾကီး (၂)ေကာင္ ရုပ္တုမ်ား ကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္…

သဘာ၀ေမွ်ာ္စင္ၾကီးျဖစ္ေသာ မႏ ၱေလး ေတာင္ေပၚမွ… မႏ ၱေလးျမိဳ႕ ႏွင့္ ရန္ကင္းေတာင္ရွဳခင္း၊ စစ္ကုိင္း ေတာင္ႏွင္႔ တံတားအလွ၊ ျမစ္မင္း ဧရာ ေ၀႔၀ိုက္ကာ စီးဆင္း ေနေသာ… မင္း၀ံ ေတာင္တန္း အဆုံး ၊ ဧရာ၀တီ ျမစ္တစ္ဖက္ ကမ္းရွိ… မင္းကြန္း ျမိဳ႕ႏွင္႔ သာသနိက အေဆာက္အအုံ မ်ားကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္… ျမလႊာတုိ႕ရဲဲ႕ ေရႊမန္း ေလးျမိဳ႕မွာ ဘုရား၊ ေစတီ အင္မတန္ ေပါမ်ားေသာ….. ဘာသာတရား ကိုင္းရွဳိင္းေသာ၊ ယဥ္ေက်းမွဳျမိဳ႕ တစ္ျမိဳ႕ ျဖစ္ပါတယ္… အျခားထင္ရွားေသာ ဘုရားမ်ား ကိုလည္း သြားေရာက္ ဖူးေျမာ္ ႏုိင္ပါတယ္… ေရႊက်ီးျမင္ဘုရား ၊ အိမ္ေတာ္ရာ ဘုရား ၊ စၾကာသီဟ ဘုရား၊ ခ်မ္းသာၾကီး ခ်မ္းသာရ ဘုရား ၊ အရိပ္ မထြက္ ဘုရား ၊ ရွင္အရဟံ သိ္မ္ေတာ္၊ စႏၵာမုနိ ဘုရား ၊ ေက်ာက္ေတာ္ၾကီး ဘုရား ၊ အတုမရွိ ေက်ာင္း ၊ ကုသိုလ္ေတာ္ အစရွိေသာ ဘုရားမ်ား ကုိလည္း သြားေရာက္ ဖူးေျမာ္ ႏုိင္ပါတယ္…. အဲဒါ ေတြအျပင္.. ျမလႊာတုိ႔ေတြ… ေရႊေက်ာင္းၾကီး ကိုလည္း သြားေရာက္ ေလ႔လာ ႏုိင္ပါတယ္… မႏ ၱေလး ေတာင္ေျခတြင္ တည္ရွိကာ.. ဘုန္းၾကီးမ်ား အတြက္ လွဴဒါန္း ခဲ႔ေသာ ေက်ာင္း ျဖစ္ပါတယ္…. ေက်ာင္းၾကီး တစ္ခု လုံးကို ကြ်န္းသစ္သားျဖင္႔ ေဆာက္လုပ္ ထားျပီး.. သစ္ထြင္း ပန္းပု အားလုံး ကိုလည္း အတြင္းအျပင္… ေရႊေလွာင္ စကၠဴမ်ား အျပည္႔ ကပ္ထားခဲ႔ ပါတယ္… ႏွစ္ကာလ ၾကာလာတာ ႏွင္႔အမွ်…. ရာသီဥတု ဒဏ္မ်ားေၾကာင္႔…. ေရႊမ်ား ကြာက် သြားေသာ္ လည္း..တစ္ခ်ိဳ႕ ေနရာ မ်ားမွာ အခုတုိင္ ေတြ႔ျမင္ ႏုိင္ပါတယ္….. ေရႊေက်ာင္းနဲ႔ မနီးမေ၀းရွိ… အတုမရွိ ေက်ာင္းကိုလည္း သြားေရာက္ ႏုိင္ပါတယ္…. အဲ႔ဒီ ေနရာေတြ အျပင္…ျမလႊာ တုိ႔ေတြ…အမရပူရ ရွိ… ဦးပိန္ တံတား ကိုလညး္ သြားေရာက္ အနားယူ ႏုိင္ပါတယ္…..

ျမလႊာတုိ႔ရဲ႕မန္းေလးျမိဳ႔မွာေတာ႔ လည္စရာေနရာေတြက အစံုပါပဲရွင္…..

အာဆီယံခရီးသြားလမ္းညႊန္

သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းပါ။သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ကာကြယ္ထိန္းသိမး္မည္ ဟူေသာ မူ၀ါဒကို လက္ကိုင္ထားရွိသည္႕ ခရီးသြား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင္႕ ခရီးသြား ၀န္ေဆာင္မႈ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားကိုသာ ဆက္သြယ္ အသံုးျပဳပါ။အမႈိက္စြန္႕ပစ္ရာတြင္ ဂရုျပဳပါ။ ေျခရာမ်ားသာက်န္ရစ္ျပီး အမႈိက္မ်ား မက်န္ရစ္ပါေစႏွင္႕။ အမိ်ဳးသားဥယ်ာဥ္မ်ားႏွင္႕ ပင္လယ္သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ကဲ႕သို႕ေသာ နယ္ေျမမ်ား ကာကြယ္ျခင္းဆိုင္ရာ စည္းမ်ဥ္းမ်ား၊ စည္းကမ္းမ်ားကို လိုက္နာပါ။ေတာရိုင္း တိရစၦာန္မ်ားႏွင္႕ က်က္စားရာေဒသမ်ားကို

ထိန္းသိမ္းပါ။ေတာရိုင္း တိရစၦာန္မ်ားႏွင္႕ က်က္စားရာေဒသမ်ားကိုထိန္းသိမး္ေစာင္႕ေရွာက္ရာတြင္ အေရးၾကီးေသာ အခန္းကဏမွ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ပါ။ အမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္၊ ပင္လယ္သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္တို႕ ကဲ႕သို႕ေသာ နယ္ေျမမ်ားသို႕ သြားေရာက္ရာတြင္ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ကာကြယ္ေရး စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို ေလးစားလိုက္နာပါ။မ်ိဳးတုန္းလုျဖစ္ေနေသာ အပင္ႏွင္႕ တိရစၧာန္မ်ားျဖင္႕ ျပဳလုပ္ေသာ အမွတ္တရ ပစၥည္းမ်ားကို လံုး၀ ၀ယ္ယူ အားေပးျခင္း မျပဳပါႏွင္႕။မေလ်ာ္မကန္ျပဳျခင္း၊ အျမတ္ထုတ္ျခင္းကို တားဆီးရန္ ကူညီပါ။မေလ်ာ္မကန္ျပဳျခင္း၊ အျမတ္ထုတ္ျခင္းမွ လူသားတိုင္း အကာအကြယ္ရရွိခြင္႕ ရွိပါသည္။ အထူးသျဖင္႕ အမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင္႕ ကေလးငယ္မ်ားကို ကာကြယ္ေစာင္႕ ေရွာက္ပါ။ မိမိကုိယ္တုိင္ မည္သည္တို႕ုကို ျပဳလုပ္၍ မည္သည္႕ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ေငြေၾကးသံုးစြဲခဲ႕သည္ကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ပါ။အာဆီယံႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ကေလးသူငယ္မ်ားကို လိင္မႈကိစၥ မေလ်ာ္မကန္ျပဳျခင္းသည္ တရားဥပေဒႏွင္႕ ဆန္႕က်င္ ပါသည္။ ပင္လယ္ရပ္ျခားတြင္ ကေလးသူငယ္မ်ားကို လိင္မႈကိစၥ

အျမတ္ထုတ္သည္႕ ခရီးသြားမ်ားကို ေနရပ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ အေရးယူရန္ ဥပေဒမ်ား တင္းၾကပ္စြာ ခ်မွတ္ထားပါသည္။ယဥ္ေက်းမႈႏွင္႕ ထံုးတမ္းစဥ္လာမ်ားကို ေလးစားပါ။အေရွ႕ေတာင္ အာရွတြင္ ေဒသခံတို႕၏သေဘာထားႏွင္႕ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားမွာ မိမိတို႕ ႏိုင္ငံႏွင္႕ မတူညီႏိုင္ပါ။ ေဒသခံမ်ား၏ ယဥ္ေက်းမႈ ႏွင္႕ ထံုးတမ္းစဥ္လာမ်ားကို ေလးစား ဂရုျပဳလွ်င္ ေဒသခံမ်ားကို ထိခုိက္ေစသည္႕ အျပဳအမူမ်ိဳးကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ပါမည္။အေရွ႕ေတာင္ အာရွတြင္ အ၀တ္အစားကို အိေျႏၵရစြာ ၀တ္ဆင္ရန္ အေရးၾကီးပါသည္။ ေဒသခံထုံုးစံမ်ားကို ေမးျမန္းျပီး အလားတူ ၀တ္စားဆင္ယင္ႏိုင္ပါသည္။ ဘာသာေရး အထြဋ္အျမတ္ေနရာမ်ား၊ ဘုရားရွိခုိး၀တ္ျပဳရာေနရာမ်ားသို႕ မသြားေရာက္မီ မည္သို႕ေသာ အ၀တ္အစား ၀တ္ဆင္သင္႕သည္ကို စံုစမ္းေမးျမန္းပါ။ဓာတ္ပံု သို႕မဟုတ္ ဗြီဒီယို

ရိုက္ကူးရာတြင္ ရိုက္ကူးသည္႕ ေနရာ၊ နည္းလမ္းႏွင္႕ အခ်ိန္တို႕ကို သတိထားရပါမည္။ မရိုက္ကူးမီ ေမးျမန္းပါ။သမိုင္းအေမြအႏွစ္ကို ထိန္းသိမ္းပါ။ဧည္႕သည္မ်ား သြားေရာက္ခြင္႕ျပဳေသာ ေနရာမ်ားသို႕သာ သြားေရာက္ေလ႕လာျခင္းျဖင္႕ သမိုင္း၀င္ေနရာမ်ားကို ထိန္းသိမ္းေရး ကူညီပါ။ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ ၀င္ေၾကးေကာက္ခံျခင္းမွာ ေဒသခံမ်ားအေနျဖင္႕ နယ္ေျမတ၀ိုက္ ထိန္းသိမ္းေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ႏိုင္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။

သို႕မွသာ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေအာင္ ဧည္႕သည္မ်ား လာေရာက္ ၾကည္႕ရႈ ခံစားႏိုင္ၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။၀ယ္ယူအားေပးျခင္းျဖင္႕ စီးပြားလမ္း ေျဖာင္႕ျဖဴးပါေစ။ခရီးသြားမ်ားသံုးစြဲသည္႕ ေငြေၾကးမွာ ေဒသခံမ်ား၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားႏွင္႕ ရပ္ရြာမ်ားအတြက္ အက်ိဳးထူးမ်ားစြာ ျဖစ္ေစႏိုင္ပါသည္။ သံုးစြဲလိုက္ေသာေငြသည္ မည္သည္႕ေနရာသို႕ ေရာက္ရွိသြားမည္ကို စဥ္းစားပါ။ ေဒသထြက္ပစၥည္းမ်ား၊ ေဒသခံ လက္မႈ အႏုပညာရွင္မ်ား၏ လက္ရာမ်ား၊ မိရိုးဖလာ လက္မႈပညာရွင္မ်ား ထုတ္လုပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ားကို ၀ယ္ယူအားေပးပါ။ မ်ားေသာအားျဖင္႕ ေစ်းဆစ္ေလ႕ ရွိၾကသည္မွန္ေသာ္လည္း မွ်တေသာေစ်းႏႈန္းကို ေပးရန္

မေမ႕ပါႏွင္႕။ဤမူမ်ားကို ေလးစားေသာ ခရီးသြား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင္႕ ခရီးသြား ၀န္ေဆာင္မႈ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားကိုသာ ဆက္သြယ္အသံုးျပဳပါ။ကေလးသူငယ္မ်ားကို

လိင္မႈကိစၥ မေလ်ာ္မကန္ျပဳျခင္း သံသယရွိပါက ေဖာ္ျပပါ ဖံုးနံပါတ္မ်ားသို႕ ဆက္သြယ္ပါရန္..ဖံုးနံပါတ္။ ။ ရန္ကုန္ ၀၁ ၅၁၃ ၂၂၇၊ ၀၁ ၅၁၃ ၁၇၅၊ ၀၁ ၅၅၅ ၉၅၂။ေနျပည္ေတာ္ ၀၆၇ ၄၁၂ ၁၈၈၊ ၀၆၇ ၄၁၂ ၀၃၄၊ ၀၆၇ ၄၁၂ ၁၃၉။

ခရီးစဥ္အမွတ္ ေ၀ဒ

Boarding pass ကို ကိုင္ျပီး အေပၚထပ္ကို တက္ ။ ေလယာဥ္ထြက္မယ့္ ဂိတ္ေပါက္ကို အသြား မွာ ေနာက္တစ္ဆင့္က က်န္ေသးတယ္။
စစစ လိုမ်ိဳးေပါ့။ အဖြဲ ့တစ္ဖြဲ ့က ေစာင့္ေနေသးတယ္။ Hand Carry မွာပါတဲ့ ဟာေတြ စစ္တဲ့ အဖြဲ ့။ အိတ္ေလး ဖြင့္ျပ။ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ ဟိုကိုင္ ဒီကိုင္ ေပါ့။ အဲဒါလည္းျပီးေရာ Departure Gate ကိုေရာက္။ အဲဒီမွာ လြတ္ေနတဲ့ ခံုေလးေတြရွိတယ္။ ေညာင္းရင္ ၀င္ထိုင္။ မေညာင္းရင္ မွန္ျပတင္းကေန ကိုယ္စီးရမဲ့ Qatar ေလေၾကာင္းက Airbus A300 ကို ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ေနေပါ့။

" ေလယာဥ္ခရီးစဥ္အမွတ္ QR603 နဲ ့လုိက္ပါမည့္ ခရီးသည္မ်ား Check in Counter no 3 သို ့ၾကြေရာက္ပါရွင္။"

အဲဒါနဲ ့ပဲ ေက်ာပိုးအိတ္ကို လြယ္ ၊ Luggage ကို ဆြဲျပီး Check in ေကာင္တာ ေရွ ့ကို ေရာက္ပါေလေရာ။
သတ္မွတ္ ကီလို ၂၀ သာ ခြင့္ျပဳေပမဲ့ ေျပာတတ္ဆုိတတ္ရင္ေတာ့ ၂၅ ကေန ၃၀ အထိ ေပးတယ္ဆိုတာ သိျပီးသားဆိုေတာ့ ကိစၥမရွိ။

Qatar Airway Check in Counter 3 က ညီမေလးေတြကေတာ့ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ျပီး အစ္ကိုက Doha Direct လားဆိုေတာ့
ီDoha Transit ပါ။ London ကို သြားမွာ။ အဲဒါ ၾကည့္က်က္လုပ္ေပးလိုက္ပါ။ Luggage ကေတာ့ ၁ လံုးတည္းပါ။
ေကာင္မေလးကေတာ့ ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ ။ Computer ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ျပီး ခံုေနရာ ခ်ေပးလိုက္တယ္။ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဲဒီ ခံုက ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ။ ေဘးမွာ ဘယ္သူမွ မရွိ။ Window Seat ။ ဟ..ဟ...ပိုင္တယ္ကြာ။ မ်က္ႏွာၾကီးရာ ဟင္းဖတ္ပါ ဆိုသလိုေပါ့။

အဲဒီလို ၾကည္ႏူးေနတုန္း Luggage က ၂၈ ကီလို ျဖစ္ေနျပီတဲ့ ။ ပစၥည္းျပန္ေလွ်ာ့ ရမယ္ လို ့Doha Airline က တာ၀န္ရွိသူ အရာရွိက ေျပာပါေရာ။ အဲဒါနဲ ့ ျပန္ကစ္ရတာေပ့ါ။
ယူႏိုး ၀ါထ္ ။ ၀ွမ္း အိုင္ ကိမ္းဖေရာမ္ လန္ဒန္.. အိုင္ ကင္ ကဲရီး ၂၈ ကီလို ။ ဟြိဳင္း ကင့္ယူ အေလာင္းမီ တူ ကဲရီး ဒ ဆိမ္း ၀ိတ္?
ဆာ...၂၀ ကီလို အစ္ မက္စီမမ္ အေလာင့္၀မ့္ တူ ကဲရီး ။
အိုး..ပလိစ္...ပလိစ္...အိုင္ဟက္ဖ္ နန္းသင္း အင္းမိုင္ လပ္ဂိတ္။ အုန္းလီး ဘြတ္ခ္စ္ ေဖာ္ မိုင္ စတမ္ဒီး။ ပလိစ္....
ေအာရိုက္...အိတ္ဖ္ ယူကင္ တိတ္ခ္ေအာက္ အိတ္စထရာ ၀ိတ္ အင္ေရာ္ ဟန္းကဲရီ ...ဒဲ့၀ယ္လ္ဒူး..
အိုး...သိုင္ခ့္စ္ .. အိုင္၀ယ္..

အပို္ ၈ ကီလို ေလာက္ကေတာ့ Hand carry လုပ္ဖို ့ကေတာ့ ပ်င္းေသးတယ္။ အဲဒါနဲ ့ဟိုေျပာင္းဒီေျပာင္း လုပ္ျပီးေတာ့ အဆင္ေျပသြားတာေပါ့။

ဒါေၾကာင့္ သြားတာ လာတာမွာ ေျပာတတ္ဆိုတတ္ဖို ့အေရးၾကီးပါတယ္။ ေၾကာက္စရာမလို ။ ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို ကိုယ္ ေတာင္းဆိုတတ္ရမယ္။ အဆင္ေျပဖို ့က အေရးၾကီးတယ္။ Complaint ကို မ်ားမ်ားလုပ္။ အဆင္ေျပသြားမယ္။

Boarding pass ကို ကိုင္ျပီး အေပၚထပ္ကို တက္ ။ ေလယာဥ္ထြက္မယ့္ ဂိတ္ေပါက္ကို အသြား မွာ ေနာက္တစ္ဆင့္က က်န္ေသးတယ္။
စစစ လိုမ်ိဳးေပါ့။ အဖြဲ ့တစ္ဖြဲ ့က ေစာင့္ေနေသးတယ္။ Hand Carry မွာပါတဲ့ ဟာေတြ စစ္တဲ့ အဖြဲ ့။ အိတ္ေလး ဖြင့္ျပ။ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ ဟိုကိုင္ ဒီကိုင္ ေပါ့။ အဲဒါလည္းျပီးေရာ Departure Gate ကိုေရာက္။ အဲဒီမွာ လြတ္ေနတဲ့ ခံုေလးေတြရွိတယ္။ ေညာင္းရင္ ၀င္ထိုင္။ မေညာင္းရင္ မွန္ျပတင္းကေန ကိုယ္စီးရမဲ့ Qatar ေလေၾကာင္းက Airbus A300 ကို ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ေနေပါ့။

အခ်ိန္တန္လို ့Departure Gate ဖြင့္ရင္ ဂိတ္၀မွာ ေစာင့္ေနတဲ့ ေလယာဥ္ စပါယ္ယာမ ကို Boarding pass ျပလိုက္ရင္ သူက ကုိယ္စီးရမဲ့ ထုိင္ခံုကို ညႊန္ေပးလိမ့္မယ္။ ၀င္သြားလိုက္ယံုပဲ။ အဲဒီ Air Line ကေတာ့ ျမန္မာ ေလယာဥ္ စပါယ္ယာမ ေတြ ရွိေတာ့ ႏိုင္ငံျခား ခရီး ပထမ ဆံုး ထြက္မဲ့ သူေတြ အတြက္ အဆင္ေျပတာေပါ့။ သူတို ့က အဆင္ေျပေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးပါလိမ့္မယ္။

ကိုယ္ထိုင္ရမဲ့ ထိုင္ခံုေနရာကိုေရာက္ရင္ အဲဒီအေပၚမွာ Luggage Cabin ရွိတယ္။ ဆြဲဖြင့္ျပီး Hand carry အိတ္ေတြ ထိုးသာထည့္လုိက္။ ျပည့္ေနရင္ေတာ့ တစ္ျခားေနရာမွာ ရွာျပီးထည့္။ အားနာစရာမလိုဘူး။ ပိုက္ဆံေပးစီးတာ။

ျမန္မာျပည္ကေန Doha ဆြဲတဲ့ Qatar Airline ဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ခရီးသည္ နည္းတတ္ပါတယ္။ တစ္စီးလံုးမွ ခရီးသည္ ၅၀ ေတာင္မရွိပါဘူး။ ထုိင္ခံု ေနရာေတြ အမ်ားၾကီး လြတ္ပါတယ္။ တစ္ကယ္လို ့မ်ား ကိုယ့္ထုိင္ခံုမွာ ေဘးမွာလည္း လူရွိေနတယ္။ ေနရာကလည္း ေတာင္ပံ ေနရာေလာက္မွာ က်ေနမယ္ ။ စိတ္ၾကိဳက္မေတြ ့ဘူးဆိုပါေတာ့ ။ ေလယာဥ္ မတက္ခင္ (အေျခအေနေပးရင္ တစ္ခါတည္း ေနရာေျပာင္းလုိက္) ဘယ္ေနရာမွာ ထုိင္ခံလြတ္ေနသလဲ ဆိုတာ ၾကိဳတင္သာ ၾကည့္ထား။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အိပ္ခ်င္ရင္ အလယ္တန္းေနရာက ခုံ ၄ ခံု ကို ရေအာင္သာ ေနရာ ဦးထား။ ထိုင္ခံု လက္တန္းေတြကိုဖယ္ျပီး ကုတင္တစ္လံုးလို လုပ္ျပီး အိပ္လို ့ရတယ္။ ခရီးစဥ္က ၾကာမယ္ ဆုိေတာ့ အိပ္တဲ့အခါမွာ သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္၊ မေညာင္းေအာင္ ၊ အဆင္ေျပေအာင္ ၾကံရတာေပါ့။

အဆင္ေျပျပီဆိုရင္ေတာ့ ထိုင္ခံုမွာ စိတ္ေအးေအးထားျပီးထုိင္။ ဘုရားစာေလး ဘာေလးရြတ္။ ေတာ္ၾကာ ေလယာဥ္ေျပးလမ္းေခ်ာ္ျပီး ဟုတ္ေပ့ျဖစ္ေနမယ္။
ေခါင္းေပၚမွာ စာဖတ္ဖို ့အတြက္ မီးလံုးရယ္၊ ေလေအးေပးတဲ့ ခလုတ္ရယ္ ၊ ေလယာဥ္စပါယ္ယာ ကို ေခၚဖို ့ခလုတ္ေတြ ရွိတယ္။ ၾကိဳက္တာသာႏွိပ္ ။ လုိအပ္ရင္ေျပာတာပါ။

ကိုယ္ထုိင္တဲ့ ခံုရဲ ့လက္ရမ္းကိုလည္း ၾကည့္လိုက္အံုး ။ ညာဖက္မွာ သီခ်င္းနားေထာင္ဖို ့အတြက္ pin ထည့္ဖို ့အေပါက္ ပါတယ္။ pin ကေတာ့ ခဏေနရင္ လာေပးမယ္။ အသာေလးေန ။ ျပီးေတာ့ ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္တဲ့ သူေတြအတြက္ ျပာေခြ်ဖို ့အံ၀ွက္ရွိတယ္။ အဲဒါက ရွိသာရွိတာ။ သံုးလို ့မရဘူး။ ေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္မျပဳဘူးေလ။ လက္ရမ္းမွာ ကိုယ့္ထိုင္ခံုကို ေရွ ့တိုး ေနာက္ဆုတ္ Adjust လုပ္လို ့ရေအာင္ ၊ မွီတဲ့အခါမွာ အဆင္ေျပေအာင္ အတြက္ လုပ္ဖို ့ဘုတစ္ခုေတြ ့အံုးမယ္။ စမ္းၾကည့္ ။
ထိုင္ခံုေပၚမွာ အိပ္ဖို ့ေခါင္းအံုး ေသးေသးေလး တစ္လံုး ေပးထားမယ္။ ထုိင္ခံုေအာက္မွာ က Life Jacket ရွိမယ္။ ေယာင္လို ့ေတာင္ ထုတ္မၾကည့္နဲ ့မလိုအပ္ဘူး။ ေလယာဥ္ ေရထဲ ထိုးဆင္းပ်က္က်မွ အဲဒါက အသံုး၀င္မွာ။

အဲဒီမွာ Leg rest လို ့ေခၚတဲ့ ေျခတင္လို ့ရတဲ့ အတန္းေလးတစ္တန္း ရွိတယ္။ ထိုင္ခံုရဲ ့ေအာက္ေျခမွာေပါ့။ Adjust လုပ္လို ့ရတယ္။ ေလယာဥ္ အတက္ ၊ အဆင္းမွာ အဲဒါကို အေပၚတင္ထားရတယ္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒါေလးခ်ျပီး ေျခေထာက္ကို အနားေပးထားေပါ့။

ကိုယ့္အေရွ ့မွာေတာ့ သူမ်ားထိုင္ခံုေနာက္ေက်ာေပါ့ ။ အဲဒီမွာ ကလိလို ့ရတယ္။ အစားအေသာက္တင္ဖို ့အတြက္ ေခါက္ Table ေလး ရွိတယ္။ အဲဒါကို တင္လိုက္ခ်လိုက္ လုပ္ၾကည့္ ။ အဲဒါနဲ ့တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ မဂၢဇၹင္းေတြ၊ စာအုပ္ေတြ ၊ ေလယာဥ္မူးရင္ အန္တတ္တဲ့သူေတြအတြက္ အိတ္ ရွိတယ္။ အစားအေသာက္ Menu ကဒ္ ထည့္ခ်င္လည္း ထည့္ထားမယ္။

Airline အားလံုး အတူတူပဲ ။ Singapore ။ Malaysia ၊ Thai အဲဒီ အတုိင္းပဲ။

လူစံုလို ့ ေလယာဥ္တံခါးေပါက္ပိတ္ျပီး မၾကာခင္မွာပဲ ေလယာဥ္ စပါယ္ယာမ တစ္ေယာက္က ေပါင္းတင္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါ တစ္ခု လာေပးမယ္။ ယူသာယူ ။ ေခြ်းျပန္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာ ။ လည္ပင္းေတြ အကုန္သုတ္၊ ျပီးမွ လက္ကိုသုတ္။ အဲဒါကို ျပစ္မခ်နဲ ့အံုး ။ လက္ထဲမွာ ကိုင္ခ်င္ကိုင္၊ မကိုင္ခ်င္ရင္ ကိုယ့္ေရွ ့မွာ ရွိတဲ့ စားစရာတင္တဲ့ Table ေပၚကို တင္ထားယံုပဲ။ တစ္ေအာင့္ေလာက္ၾကာရင္ စပါယ္ယာမ က လာသိမ္းလိမ့္မယ္။ သၾကားလံုးလည္းေကြ်းပါလိမ့္မယ္။ စားသာစားပါ ။ အဆိပ္ခတ္မထားပါဘူး။

အဲဒါနဲ ့တစ္္ဆက္တည္းမွာပဲ ပလတ္စတစ္ အထုပ္တစ္ထုပ္လာေပးပါလိမ့္မယ္။ ဒါလည္းယူထားလိုက္ပါ။ ျပီးေတာ့ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ပါ။ နီညိဳေရာင္ ေစာင္ပါးေလး တစ္ထည္ ၊ Qatar တံဆိပ္နဲ ့Bag ေလး တစ္ခု ။ အဲဒီ အိပ္ထဲမွာေတာ့ သြားတုိက္ေဆး ၊ သြားတိုက္တံ ၊ ေျခအိပ္တစ္စံု၊ အိပ္တဲ့အခါမွာ မီးေရာင္နဲ ့မအိပ္တတ္တဲ့သူေတြအတြက္ Eye mask လို ့ေခၚတဲ့ မ်က္လံုးကို ပိတ္တဲ့ ဟာေလး ။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခုကေတာ့ သီခ်င္းအစီအစဥ္ ၊ ဗြီဒီယုိ အစီအစဥ္ ၊ ေရဒီယို အစီအစဥ္ေတြ နားေထာင္လို ့ရေအာင္ဖို ့အတြက္ Ear Phone တစ္ခု အစရွိတာေတြ ပါ ပါတယ္။

ယူသာ ယူထားပါ။ ေစာင္နဲ ့Earphone မွ အပ က်န္တာေတြဟာ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္ပိုင္ျဖစ္ပါတယ္။ ယူသြားလို ့လည္း ခြင့္ျပဳပါတယ္။

အဲဒါေတြရရင္ေတာ့ ေျခအိတ္ကို လဲခ်င္ လဲလိုက္ပါ။ တစ္ခ်ိဳ ့ေျခအဆီ ထြက္တဲ့သူေတြဟာ ေျခအိတ္စြပ္ရင္ အနံ ့ထြက္တတ္ပါတယ္။ အဲဒါကို ကာကြယ္ဖို ့အတြက္ပါပဲ။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ၊ သက္ေတာင့္သက္သာ ေနပါ။ ဖိနပ္ကိုလည္း ၀ါသနာပါရင္ ခြ်တ္လိုက္ပါအံုး ။ ေျခေထာက္ အိုက္ပါတယ္။ စီးရမဲ့ ခရီးစဥ္က အၾကာၾကီးဆိုေတာ့ ဖိနပ္ခြ်တ္တာဟာ အေကာင္းဆံုးပါ။ လိုအပ္မွ ျပန္စီးပါ။


ခရီးသည္အမ်ားစုဟာ ျမန္မာျပည္သားေတြ ျဖစ္ဖို ့မ်ားပါတယ္။ အနည္းအက်ဥ္းကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြပါပဲ။ ဒီအထဲမွာေတာ့ Doha မွာ အလုပ္သြားလုပ္ၾကတဲ့ ျမန္မာေတြ လည္း ပါပါလိမ့္မယ္။ ခြင့္နဲ ့ခဏျပန္လာၾကတဲ့သူေတြပါ။

ေလယာဥ္ဟာ Boarding Gate ကေန ခြာေတာ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ခါးပတ္ေတြ ပတ္ခိုင္း ၊ ေဆးလိပ္မေသာက္ရ ဆိုတဲ့ Sign ေတြကို တင္ပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ထူးမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ေဆးလိပ္က ေသာက္မွ မေသာက္ရတာ။
မၾကာခင္မွာပဲ ေလယာဥ္ ဒရိုင္ဘာကေနျပီးေတာ့ စကားေျပာပါလိမ့္မယ္။ သူဟာ ဘယ္သူဘယ္၀ါေပါ့။ ဒီခရီးစဥ္ဟာ မိုင္ဘယ္ေလာက္ရွိမယ္။ ပ်ံသန္းခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ၾကာမယ္။ အျမင့္ေပဘယ္ေလာက္ကေနပ်ံသန္းမယ္ဆိုတာကို ေျပာျပီးေတာ့ ကမၼ၀ါ ညွပ္ပါလိမ့္မယ္။

ေလယာဥ္ဟာ ေျပးလမ္းေပၚေရာက္လို ့အရွိန္ယူျပီး ေကာင္းကင္ကို ပ်ံတက္တဲ့အခါမွာ အဲဒီ အရသာကို ခံစားၾကည့္ပါ။ အသည္းထဲ ေအးခနဲ ၊ ျငိမ့္ခနဲ ပါပဲ။ ျပတင္းေပါက္ခံု နဲ ့နီးတဲ့လူဆိုရင္ေတာ့ ရန္ကုန္ျမိဳ ့ေတာ္ရဲ ့ညအလွကို မီးမွိတ္တုတ္နဲ ့ျမင္ရမွာပါ။

ေ၀ဟင္ကို ေလယာဥ္ ပ်ံတက္ျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာ ညစာေကြ်းပါမယ္။ Menu Card ေလးေတြ လာေပးပါမယ္။ စားခ်င္တာသာမွာစားပါ။ အားမနာနဲ ့။ ေသာက္တတ္တဲ့သူမ်ား မွာေသာက္ပါ။ ဘီယာ ၊ ၀ိုင္ ၊ တစ္ခါတစ္ေလ Whisky ေတာင္ ေပးပါတယ္။ ခ်သာ ခ် ။ ပိုက္ဆံေပးျပီး စီးတာ။ တန္ေအာင္စားပါ။ အရည္အတြက္ကေတာ့ ေရခ်ည္းပဲ ေသာက္မေနပါနဲ ့။ ေရဆာရင္ အခ်ိဳရည္ေတာင္းေသာက္ပါ။ ဘီယာေတာင္းေသာက္ပါ။ (ၾကိဳက္တတ္တဲ့ သူေတြ အတြက္ပါ)

Thai Airway က ဆိုရင္ေတာ့ ေလယာဥ္စပါယ္ယာ က လက္တစ္ဘက္စီမွာ ၀ိုင္ပုလင္း တစ္လံုးစီကုိင္ျပီး White Wine? Red Wine ဆိုျပီး လာေအာ္ပါလိမ့္မယ္။ ေမာ့သာေမာ့ပစ္ ။ ခ်ဥ္ခ်ဥ္တူးတူး ၊

အဲဒီလို စားစရာ ေသာက္စရာ မွာျပီးရင္ေတာ့ ေလယာဥ္ ရဲ ့အလယ္လိုင္းမွာ တီဗီေတြပါ ပါတယ္။ အဲဒါေလး အသာေလးေမွးျပီး Ear Phone ေလးနဲ ့မ်က္စိအရသာ ခံယံုပါပဲ။ တီဗြီအစီအစဥ္မၾကိဳက္ရင္ သီခ်င္း ၊ သီတင္း ၊ ေရဒီယို ပါတဲ့ လုိင္းကို ေလွ်ာက္ႏွိပ္ျပီး နားေထာင္ေနယံု ပါပဲ။

အဲဒီလိုနဲ ့မွာထားတဲ့ စားစရာေတြေရာက္လာရင္ ကိုယ့္ထိုင္ခံု အေရွ ့က Table ေလးကို ခ်ျပီး စားေသာက္ယံုပဲ ။ ကိုယ္က မလုပ္တတ္ရင္ ေလယာဥ္စပါယ္ယာမေတြက အစအဆံုး လုပ္ေပးပါမယ္။ စိတ္မပူနဲ ့။ မရွက္နဲ ့။ တစ္ခုခု ေတာင္းခ်င္ရင္ေတာ့ စကားရဲ ့ေနာက္ဆံုးကေန Please ဆိုတာေလး တစ္လံုးပါ ပါပါေစ။ လိုခ်င္တာ အကုန္ရမယ္ ။ မရတာကေတာ့ မရွိလို ့ပဲ မွတ္ပါ။

စားျပီးေသာက္ျပီးရင္ေတာ့ အိပ္ဖို ့အတြက္ ေလယာဥ္က မီးမွိတ္ေပးပါမယ္။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ မအိပ္ခ်င္ရင္ ကိုယ့္မွာပါလာတဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ မဂၢဇင္းေတြ ကို စာၾကည့္မီးလံုးေလးဖြင့္ျပီး ဖတ္ခ်င္ဖတ္၊ အေဖာ္ပါတဲ့သူကေတာ့ အေဖာ္နဲ ့စကားေတြေဖာင္ဖြဲ ့ေပါ့။ အေဖာ္မပါလည္း အေျခအေနေပးရင္ ေလယာဥ္ေနာက္ပိုင္းမွာ ငိုက္ခ်င္ငိုက္ ၊ သူ ့အလုပ္သူ ရွဳပ္ေနတဲ့ ေလယာဥ္စပါယ္ယာမေတြနဲ ့ေတာ္ကီ သြားပြားပါ။
သူတို ့က အေတြ ့အၾကံဳေတြမ်ားတဲ့သူဆိုေတာ့ တစ္ျခားႏိုင္ငံ အေတြ ့အၾကံဳေတြ ကို ေျပာျပပါလိမ့္မယ္။ English လို စကားေျပာက်င့္သလိုမ်ိးပါပဲ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူတို ့ဟာ Asian ႏိုင္ငံေတြ က ျဖစ္ပါတယ္။ အိပ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေလယာဥ္မထြက္ခင္က ၾကိဳတင္ရွာထားတဲ့ ထုိင္ခံု ေနရာမွာ ေျခဆန္ ့လက္ဆန္ ့တစ္ေမ့တစ္ေမာ အိပ္လိုက္ေပေတာ့။

အိမ္သာသြားခ်င္ရင္လို ့ကိုယ့္ေဘးမွာ လူရွိေနလည္း အားမနာနဲ ့။ ႏိုင္ငံျခားသားဆုိရင္လည္း Excuse me လို ့သာေျပာ။ အိပ္ေနလည္း ႏွိဳးျပီးေတာ့ ေျပာ။ ကိုယ့္အေရး က သူအိပ္ေနတာထက္ ပို ၾကီးတယ္။

အဲဒီလိုနဲ ့ခရီးဆံုးခါနီး ၂နာရီ အလုိဆိုရင္ စားစရာေလးေတြ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္လာမယ္။ မနက္စာေပါ့။ စားသာစား ၊ သြပ္သာသြပ္။
Doha ေရာက္လို ့အပိုေငြမကုန္ေစခ်င္ရင္ စားသာစားထား။

အဲ...တစ္ခုေျပာရအံုးမယ္။ ေလယာဥ္စီးလို ့မူးျပီး အန္ခ်င္ရင္ေတာ့ အိပ္ရွိတယ္ဆိုတာ မေမ့နဲ ့။ ကိုယ္ထုိင္တဲ့ ထုိင္ခံုေရွ ့ေအာက္နားက အိတ္ထဲမွာ ရွိတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ေလယာဥ္တြင္းမွာဆိုေတာ့ ေလဖိအား နည္းတာ ၊ မ်ားတာ ျဖစ္လို ့နားေတြ တိန္း ကုန္တာ ၊ နားအၾကား ေတြ တိုးသြားတာေတြ ျဖစ္တတ္တယ္။ အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ႏွာေခါင္းေပါက္ ၂ ဖက္လံုးကို လက္နဲ ့ပိတ္ညွစ္ျပီးေတာ့ တံေတြး မ်ိဳခ်လိုက္။ တစ္ေခါက္နဲ ့မရရင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္လုပ္ၾကည့္ပါ။ ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္မယ္။

ေလယာဥ္ပ်ံသန္းေနတုန္း တစ္ခါတစ္ေလ ေလျပင္းထန္တာ၊ ရာသီဥတုဆိုးရြား လို ့ရွိရင္ေတာ့ ခါးပတ္ျပန္ပတ္ခိုင္းပါလိမ့္မယ္။
က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ခါးပတ္ပတ္ထားတာကို ျဖဳတ္ဖို ့မေမ့ပါနဲ ့။ သက္ေတာင့္သက္သာ ေနပါ။ ပင္ပန္းလွပါတယ္။ က်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္နဲ ့။

Doha ေလဆိပ္ကို ေလယာဥ္ဆင္းလို ့ရွိရင္ ညဖက္ဆိုေတာ့ ေကာင္းကင္ကေန ေျမျပင္အလွကို ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္လွပါတယ္။ ေန ့ဖက္ဆိုရင္ေတာ့ သိပ္မလွဘူး ။ဘာလို ့လည္း ဆိုေတာ့ သဲကႏၱာရ ထဲမွာ ေဆာက္ထားတဲ့ ျမိဳ ့ျဖစ္ျပီး အေတာ္လည္း ပူပါတယ္။ ေန ့ဖက္ဆိုရင္ က်စ္က်စ္ပူေနပါေရာ။ ျမန္မာျပည္ထက္ကို ပူပါတယ္။ ညဖက္လည္း ပူတာပဲ။

Doha ေလဆိပ္ကေတာ့ Tube မရွိတဲ့ အတြက္ ေလွခါးပါတဲ့ ကားေတြနဲ ့တံတားထိုးျပီး ေအာက္မွာေတာ့ Aircon Bus ေတြ လာၾကိဳပါလိမ့္မယ္။ ေလယာဥ္ေပၚကဆင္းရင္လည္း Cabin Luggage ေတြကို ျပန္ယူဖို ့မေမ့နဲ ့အံုး။ ၀မ္းသာအားရျဖစ္ျပီးေတာ့ ေမ့တတ္တယ္။ အဲဒီကေန တစ္ဆင့္ Arrival ကို Bus ေတြနဲ ့သယ္သြားပါလိမ့္မယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ အဲဒီ Arrival ကို ေရာက္ဖုိ့ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာပါတယ္။ အဲသေလာက္ ေ၀းတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ၅ မိနစ္ေပါ့။ ေလယာဥ္ေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။

Doha ေလဆိပ္ အတြင္း ျမင္ကြင္း (ဆက္ရန္)....

ျမလႊာတုိ႕ရဲ႕ ရတနာပုံေရႊ မႏ ၱေလး (၁) .....

ျမလႊာရဲ႕မမက ျမလႊာကို ေျပာတယ္... ျမလႊာ တုိ႔ရဲ႕ေရႊ မႏ ၱေလးနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး... ေရႊမန္းေျမရဲ႕ သမိုင္း ေၾကာင္းေလး ကိုလည္း သိခ်င္ ပါတယ္ တဲ႔ေလ.. ထူးျခား ခ်က္ေလး ကိုေရာေပါ႔ေနာ္...... ျပီးေတာ႔ လည္ ပတ္လုိ႔ ေကာင္းမယ္႔ ေနရာေလး ေတြေပါ႔..... ျမလႊာလည္း ေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေရး ျဖစ္ ဘူး ျဖစ္ေနတယ္... အခုမွပဲ ျမလႊာလည္း ေအးေအး ေဆးေဆး ေရးျပခြင့္ ႀကံဳရ ေတာ့တယ္ .....

လည္စရာေကာင္းတဲ႔ ေနရာေလးေတြ... စိတ္၀င္စား စရာ ေကာင္းတဲ့ ေနရာ ေလးေတြ... ကာလ ႀကာ ရွည္စြာ တည္ရွိ ေနတဲ့ နန္းၿမိဳ႕ရိုး၊ က်ံဳး နဲ႕ မႏ ၱေလး ေတာင္အလွ ၊ ျမလႊာတို႔ ေရႊမန္းသူ ေတြရဲ႕ အလွ တို႕ နဲ႕ ေပါင္းစပ္ျပီး မႏ ၱေလး ၿမိဳ႕ရဲ႕ ရွဳမၿငီး ဖြယ္ရာ မႏ ၱေလး ထိုးမုန္႕ကို လာေရာက္ ၿမီးစမ္းေစ ခ်င္တာ ေစတနာ နဲ႕ပါ........
ပထမဆံုး ေျပာ ျပ ခ်င္တာ က ေတာ့ သမိုင္း ေႀကာင္းေလးေပါ့ေနာ္...

ျမလႊာတုိ႔ရဲ႕ေရႊမႏၲေလးျမိဳ႕ဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဒုတိယ ျမိဳ႕ေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္... ျမလႊာတုိ႔ရဲ႕ ေရႊ မႏၲေလး ျမိဳ႕ကို လာလည္မယ္ ဆိုရင္ ေလယာဥ္၊ သေဘၤာ၊ ရထား ၊ ကား ခရီးစဥ္ တုိ႕ျဖင္႔ အေရာက္ လာႏုိင္ ပါတယ္... " အုတ္က်စ္ ေက်ာ္ေအး-မႏ ၱေလး " ဟူသည္႕ အဆုိအရ..... ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၂၂၁ ၊ လြန္ခဲ႔ ေသာ ေအဒီ ၁၈၅၉ တြင္ ကုန္းေဘာင္မင္း (၁၀) ဆက္ေျမာက္ မင္းတုန္း မင္းၾကီး (၁၈၅၃-၁၈၇၈) တြင္ တည္ေထာင္ ခဲ႔ေသာ ျမိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္.......

မႏ ၱေလး ဟူသည္မွာ ပ်ံ႕ပ်ဴး သာယာေသာ နယ္ေျမ ဟုလည္း အဓိပၸာယ္ ရတယ္ တဲ႔ေလ....... သာသနာ သကၠရာဇ္ (၂၄၀၀) က်သည္႔ႏွစ္တြင္ ျမလႊာတုိ႔ရဲ႕ ေရႊမန္းေလးျမိဳ႕ ကို တည္ထားခဲ႔တာ ေၾကာင္႔ ျမိဳ႕ေလး မ်က္ႏွာ အက်ယ္ အ၀န္း စုစုေပါင္း "တာ " ၂၄၀၀ ရွည္ေသာ ျမိဳ႕ရိုး တုိ႕နဲ႔ တည္ေဆာက္ ခဲ႔ပါတယ္... ျမိဳ႕ရိုး တစ္ဖက္ဟာ အရွည္ ၁မိုင္၂ဖာလုံ ရွိပါတယ္... နန္းျမိဳ႕ရိုး ပတ္လည္မွာ ျမလႊာ တုိ႔ရဲ႕ ေရႊမႏ ၱေလးရဲ႕ အလွ တစ္ခု ျဖစ္တဲ႔ ကံ်ဳးကိုလည္း ေတြ႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္... က်ံဳးဟာ ၂၂၅ေပ က်ယ္ျပီး... ၉မုိင္ အရွည္ ရွိကာ... ၁၁ေပ နက္ပါတယ္ ... ျမိဳ႕ရိုး တစ္ဘက္လွ်င္ တစ္ႏွစ္မွာ ၁၂လ အမွတ္ အသားျဖင္႔... ျမိဳ႕ရိုး တစ္ ဖက္ လွ်င္ တံခါး (၃) ေပါက္စီ ရွိပါတယ္.... တစ္လလွ်င္ (၄) သီတင္း ရွိသည္႔ အတြက္... ျမိဳ႕ရိုး တစ္ ဘက္လွ်င္... ဂိတ္တံခါးၾကီး တစ္ေပါက္ ထားရွိပါတယ္... တစ္ႏွစ္မွာ (၄၈) သီတင္း ရွိသည္ကို ရည္မွတ္ ျပီး ... ျမိဳ႕ရိုး ေလးမ်က္ႏွာမွာ ၄၈ ျပသာဒ္ ရံစီထားပါတယ္...... မႏ ၱေလးျမိဳ႔ဟာ ပူျပင္း ေျခာက္ေသြ႔ ေသာ ရာသီဥတုတြင္ တည္ရွိပါတယ္... မုိးလည္း အင္မတန္ နည္းပါးပါတယ္... ပင္လယ္အျမင္႔ေပ(၂၀၀) တြင္ရွိျပီး... Five gate way City ဟု ကမ ၻာတြင္ ေက်ာ္ၾကားပါတယ္.... မင္းတုန္းမင္းတရားၾကီးဟာ... မႏ ၱေလးျမိဳ႕ တည္သည္ႏွင္႔ တစ္ျပိဳင္နက္... သတၱဌာန(၇)ဌာနတုိ႕ကိုလည္း တစ္ပါတည္း ပႏၷက္ခ် တည္ေဆာက္ ခဲ႔ပါတယ္...

(၁)မႏ ၱေလးျမိဳ႕ေတာ္
(၂)က်ံဳးေတာ္
(၃)မဟာေလာကမာရဇိန္ဘုရား
(၄)ပိဋကတ္တုိတ္မ်ား
(၅)မဟာ အတုလေ၀ယန္ေက်ာင္းေတာ္
(၆)သုဓမၼာဇရပ္(၃၃)ေဆာင္
(၇)သိမ္ေတာ္ တုိ႕ကို တစ္ျပိဳင္နက္တည္ေဆာက္ခဲ႔ပါတယ္..

ျမလႊာတုိ႔ရဲ႕ ေရႊမန္းေလးကို အလည္တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ႔မယ္ ဆုိရင္ေတာ႔...ျမလႊာ ခုေျပာျပတဲ႔ ေနရာေလးေတြကို အလည္တစ္ေခါက္အေရာက္လာႏုိုင္ပါတယ္....ဒါကေတာ႕ ျမလႊာတုိ႔ရဲ႕ မန္းေလးျမိဳ႕ရဲဲ႕အေၾကာင္းေလးေပါ႔ေနာ္... က်န္တာေတြကို ျပီးမွ ဆက္ေရးမယ္ေနာ္... ဒုတိယပိုင္းေမွ်ာ္ေပါ႔....... :)

ျမလႊာ

(ျပည္တြင္းမွ ပို႕စ္ တင္ရန္ အခက္အခဲ ရွိပါသျဖင့္ အက္ဒမင္မွ တင္ေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္တြင္းမွ ပို႕စ္တင္ရန္ အခက္အခဲရွိသူမ်ား အက္ဒမင္ထံ အီးေမးလ္ ျဖင့္လဲ ေပးပို႕ႏိုင္ပါသည္။ )

ကြ်န္မႏွင့္ ေရာက္ရွိေနေသာျမိဳ. ( ၁ )

ကြ်န္မႏွင့္ ေရာက္ရွိေနေသာျမိဳ. ( ၁ ) ကို ကြ်န္မ ဘေလာ့မွာတင္ထားသားျဖစ္ေပမဲ့ နယ္စည္းမျခား ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ား မွာေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္တင္လိုက္ပါတယ္။

*********

ကြ်န္မ အခု ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာကေတာ့ ကေမၳာဒီးယားဆိုတဲ့ မထင္မရွား ႏိုင္ငံေလးတစ္ခုပါ။ မထင္မရွားဆိုေပမဲ့ ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ကြ်န္မတုိ႔နဲ႔ အကြ်မ္း တ၀င္ျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေလးပါပဲ။ ျမန္မာနုိင္ငံနဲ႔လည္း သိပ္မေ၀းသလုိ သိပ္ျပီးမကြာ ျခားလွပါဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ ယွဥ္လိုက္ရင္ ျမန္မာထက္အနည္းငယ္ႏွိမ့္က်ေသာ အဆင့္မွာရွိပါတယ္။ အမ်ားသတ္မွတ္ထားၾက သလို ဖြံျဖဳးိဆဲ ႏုိင္ငံေပါ့။ ဖြံျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံဆိုေတာ့ လုိအပ္ခ်က္ေတြမ်ား လွပါတယ္။ လွ်ပ္စီးမီး ၂၄ နာရီ ရတဲ့ အတြက္ ျမန္မာထက္ေတာ့ ဒါေလးတစ္ခုသာပါတယ္။ ပ်က္ခဲတာ မဟုတ္ပါဘူး ပ်က္ကို မပ်က္တာ။ ျမိဳ.ေတာ္ျဖစ္တဲ့ PHNOM PENH က ရန္ကုန္ေလာက္ကိုမလွဘူး။ သန္႔လည္း မသန္႔ရွင္းဘူး။ ရာသီဥတုကေတာ့ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီပတ္လံုး ေႏြရာသီပါပဲ။ ေႏြလညး္ ပူဧ။္ ၊ မိုးရာသီတြင္ မိုးမရြာက ပူဧ။္ ၊ေဆာင္းရာသီတြင္ မနက္ခင္းေနမထြက္ခင္အခ်ိန္ တစ္ခ်က္မွလြဲျပီး ပူဧ။္ ။ အပူပိုင္းတြင္က်ေရာက္တဲ့ အတြက္ ကေမၳာဒီးယား ႏိုင္ငံသူ/ သားေတြဟာ အသားညိဳ / မဲပါတယ္။ လူေနထိုင္မွဳ.ဟာ ခ်မ္းသာတဲ့ လူတန္းစားက အဆင့္အတန္းျမင့္ျပီး ၊ ဆင္းရဲေသာ လူတန္းစားမွာ အဆင့္အတန္းႏွိမ့္လွပါတယ္။

ထူးဆန္းတာက ဘတ္စ္ လံုး၀မရွိဘူး။ မီးရထားမရွိဘူး ( ကုန္တင္ေသာမီးရထားမွလြဲ၍ ) ။ သြားလာေရးမွာ ဆိုင္ကယ္ေတြသာ အဓိကထားၾကတယ္။ ျမိဳေတာ္ရဲ. လူအမ်ားစုဟာ ဆိုင္ကယ္စီးက်တယ္။ လမ္းစည္းကမ္း ၊ယာဥ္စည္းကမ္း ကေတာ့ လံုး၀ ( လံုး၀ ) မရွိဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံ မီးပိြဳင့္ဆိုတာ တပ္ထားရံုသာရွိသည့္ သေဘာမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဘယ္သူမွ ဂရုသိပ္မစိုက္ ၾကတယ္မရွိဘူး။ ဆိုင္ကယ္ေတြဆိုေတာ့ သြားရလာရ လြယ္ကူတဲ့အတြက္ လြတ္ရင္ လြတ္သလုိသြားၾကတယ္။ အက္ဆီးဒင့္ အမ်ားဆံုးျဖစ္တာကလည္း ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္စီးတဲ့ သူေတြပါပဲ။ ဆိုင္ကယ္ ဦးထုပ္ မေစာင္းၾကဘူး၊ ဆိုင္ကယ္ေနာက္ၾကည့္မွန္ မတပ္ၾကဘူး။ အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္လုိက္ ရင္ ဆိုင္ကယ္သမားေတြပဲ အခံရမ်ားပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ လမ္းမွာ အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္တာနဲ႔ တိုးမိရင္ ၾကည့္ေတာင္ မၾကည့္ရဲဘူး။စည္းကမး္ကေတာ့ ဒီေလာက္မဲ့တာ အခုမွေတြ႔ဘူးတယ္။ ေမာင္းခ်င္သလုိ လြတ္သလိုေမာင္း ေနက်တယ္။ ရန္ကုန္က ေမာ္ေတာ္ပီေက ေတြသာေတြ႔ရင္ သြားရည္ေတြ တမ်ဥ္းမ်ဥ္းက်ေနမွာ..( ဟီးဟီး ) ဖမ္း၇တာလက္ကို လည္မွာ မဟုတ္ဘူး။ တကၠစီေတြက လမ္းမွာ ေလွ်ာက္သြားေနတာ မဟုတ္ဘူး။ တကၠစီသံုးခ်င္ရင္ TAXI Company ကို ဖုန္းဆက္ လိုက္ဒါမွ သံုးလုိ႔ရတာ။ ဘတ္စ္ အစား ျမိဳ.တြင္း ဟိုသြား ဒီသြား ကေတာ့ အငွားဆိုင္ကယ္ကို အသံုးျပဳၾကတယ္။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ TOTO လို႔ေခၚတဲ့ တကၠစီ အမ်ိဳးအစားပါ။ TOTO က ဆုိင္ကယ္ထက္စာရင္ ပိုျပီး လံုျခဳေရးကို စိတ္ခ်ရတယ္။ TOTO ေတြကို ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကိဳက္တယ္... အဲ့ TOTO စင္းလံုးငွားျပီး ျမိဳ.အတြင္း သြားရတာ ပိုအဆင္ေျပတယ္။ ကြ်န္မတို႔လည္း TOTO ကိုငွားစီးသာမ်ားတယ္။ ဆိုင္ကယ္ကေတာ့ေၾကာက္တယ္ သိပ္မစီးရဲဘူး။

ဒီမွာ ကားကေတာ့ အရမ္းေပါတယ္။ အေမရိကန္ ကေန ၀င္လာတဲ့ SECOND MADE ေတြ US$5000 ရွိရင္ ကားအလတ္အသန္႔ တစ္စီး၀ယ္စီးလို႔ရျပီ။ ေရာက္စတုန္းက သိရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အံၾသမိတယ္။ စက္ကင္းမိတ္ ေတြဆိုေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းပါတယ္။ ကြ်န္မလည္း ကားအေၾကာင္းေတြ သိပ္နားလည္တာမဟုတ္ဘူး။ ရန္ကုန္က တကၠစီစုတ္စုတ္ကားလိုမ်ိဳး သတိရမိသြားေတာ့ စိတ္ေတာင္မေကာင္းဘူးျဖစ္သြာတယ္။ ကြ်န္မလည္း ၀ယ္စီးရင္ေကာင္းမလားလုိ႔။ မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ ယာဥ္စည္းကမ္း ၊ လမ္းစည္းကမ္း မရွိတာနဲ႔ ခံေနရဦးမယ္။ ( ေမာင္းလည္း မေမာင္းတတ္ပါဘူး။ ဟိဟိ ) ။

ေကာင္းတာတစ္ခု နဲ႔ မေကာင္းတာ တစ္ခုကေတာ့ ျပည္တြင္းမွာ အေမရိကန္ေဒၚလာကို လြတ္လပ္စြာ သံုးခြင္ျပဳထားတယ္။
ေကာင္းတာက ေငြလဲတဲ့ အလုပ္မလုပ္ရေတာ့ အဆင္ေျပေျပသံုးဆြဲလို႔ရတယ္။ အျပင္ထြက္ရင္ တစ္ရြက္ေလာက္ကို ေခါက္ျပီးထည့္သြား အိုေကပီ။ မေကာငး္တာက လူတန္းစားမေရြး အားလံုးရဲ.လက္ထဲမွာ ေဒၚလာေတြပဲကိုင္တယ္ ဆိုေတာ့ ေဒၚလာေတြက ေဟာင္းႏြမ္းႏြမ္းေတြ။ သူတ႔ို ကေမၳာဒီးယားပိုက္ဆံ ( RIEL ) ေတာင္မွ ေဒၚလာထက္ သစ္ေသးတယ္။ ရန္ကုန္မွာကေတာ့ ေဒၚလွ ဆိုရင္ ေခါက္ရာေလး မရွိေအာင္ ဂရုတစိုက္ ႏူးညံေနရတာ။ ပိုးေမြးသလိုမ်ိဳး။

ေနာက္တစ္ခုက ကေမၳာဒီးယားမွာ နာမည္အၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ အန္ေကာ၀တ္ ( ANGKOR WET ) ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးပါ။ အန္ေကာ၀တ္ဆိုတဲ့ နာမည္လည္း ကြ်န္မတို႔နဲ႔ မစိမ္းလွတဲ့နာမည္ေလးပါ။ ဘယ္နွစ္တန္းမွာ သင္ရတာလည္းေတာ့ ခပ္ေရးေရးျဖစ္ ေနျပီ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အဲျမိဳ.ေတာ့့ နုိင္ငံျခားဧည့္သည္ေတြကို အတြက္ အထူးစီစဥ္ထားတဲ့ အတြက္ ျမိဳ.ေတာ္ျဖစ္တဲ့ PHNOM PENH ထက္လွပေအာင္ျပင္ဆင္ထားတယ္ ။ အကယ္၍ မိတ္ေဆြ ဟာ ကေမၳာဒီးယားကို ေရာက္္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ အန္ေကာ၀တ္ ကိုတစ္ေခါက္ေလာက္သြားျဖစ္ေအာင္သြားသင့္ပါတယ္။ ကြ်န္မလည္း ေရာက္ျပီးပါပီ အခြင့္အေရးရွိ မယ္ဆိုရင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္သြားခ်င္ေသးပါတယ္။ ကြ်န္မ ကိုယ္တိုင္ရိုက္လာတဲ့ အမွတ္တရ ပံုတစ္ခ်ိဳ.ကို ဟိုးေရွ.မွာ ေဖာ္ျပဘူးပါတယ္။
ဒီေနရာေလးကိုႏွိပ္ျပီး ထပ္သြားၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္ရွင္။ ေျပာသာေျပာရတာ ဒီမွာက အန္ေကာ၀တ္ျပီးရင္ သြားစရာေနရာ မရွိေတာ့ဘူး။ ရံုးပိတ္ရက္ဆို ဦးေႏွာက္ေျခာက္တယ္..သြားစရာေနရာ မရွိလုိ႔။ စေန၊ တနဂၤေႏြဆို အျပင္ထြက္ ပစၥည္း၀ယ္တာက လဲြလုိ႔ အိမ္မွာပဲ အေနမ်ားတယ္။

အခုေတာ့ဒီမွာ ခနရပ္ၾကရေအာင္။ ေနာက္ၾကံဳရင္ စိတ္ကူးရသလိုေရးပါမယ့္။

ေမာင္ေလး ကိုျဖိဳးေရးေပးတဲ့ ၇န္ကုန္အေၾကာင္း

လည္လည္သြားမယ္

မခြန္ျမလႈိင္ေရ ..အခ်ိန္က ညေနငါးနာရီဆိုေတာ့ ေနေတာင္အပ်င္းထူၿပီး အနားယူဖို႔ႀကံစည္လို႔ေနေပါ့။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ တစ္ေနရာရာကို ေရာက္ဖူးခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္လည္း ထပ္ကာသြားလိုက္ၾကေသးတာေပါ့ဗ်ာ။ အမသြားခ်င္တဲ့ ေလွာ္ကားတို႔၊ ကန္ေတာ္ႀကီးတို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲေနရာေလးမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မ႐ိုးႏိုင္မယ့္ ျမင္ကြင္းေတြ႐ွိတယ္။အခု ကၽြန္ေတာ္က ေျမနီကုန္းကိုေရာက္ေနတာဆိုေတာ့ ဒီေနရာမွာ လည္ခ်င္သပဆိုရင္ ဒဂံုစင္တာရယ္၊ ဂမုန္းပြင့္ရယ္၊ ဘေလဇြန္ရယ္၊ ၿပီးေတာ့ ႐ႈပ္ပြေနတဲ့ လူေတြၾကားမွာရယ္ ဒါေတြကို တိုး၀င္ခံစားမယ္ဆိုလည္း ခံစားခ်င္စရာပါပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က အမကို တစ္ေနရာရာကို ေခၚသြားပါ့မယ္။ အဲေနရာကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း မၾကာခဏေရာက္ေနၾကမို႔လို႔ပါ။ ေျပာေနရင္ၾကာတယ္ဗ်ာ။ လာဗ်ဳိ႕ .. ဟိုေ႐ွ႕မွာ ၄၈ မီနီဘတ္စ္ေလး စီးသြားရေအာင္။ ကားခက ငါးဆယ္က်ပ္မွ်ပဲ က်ပါတယ္။ကားက အေတာ္နဲ႔မထြက္ႏိုင္ေတာ့ ေခၽြးေတြသံေတြ႐ႊဲေနေရာေပါ့။ မပူပါနဲ႔ဗ်ာ။ စံျပမွာဆင္းၿပီး မမယ္လိုဒီေမာင္ဆီ၀င္ၾကတာေပါ့။ သူ႔နယ္ေျမမို႔ သူဒကာခံပါလိမ့္မယ္။ေျမနီကုန္းကေန ၿမိဳ႕ထဲကို ကားစီးရင္ ကားရဲ႕ ဘယ္ဘက္မွာ ရပ္ေနတာအေကာင္းဆံုးပဲ။ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ေ႐ွ႕ကျဖတ္ရင္ ျပည္သူ႕ရင္ျပင္ႀကီးရဲ႕ေနာက္မွာ တင့္တယ္ေတာက္ပေနတဲ့ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ႀကီးေလ။ အခုလို ညေနေစာင္းခ်ိန္ဆို အရမ္းကို ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာသပၸာယ္လို႔ေနေပါ့။ စံျပကားမွတ္တိုင္ကေနဆင္းၿပီး ဘုန္းႀကီးလမ္းအတိုင္းေလွ်ာက္သြားရင္ မမယ္လိုဒီေမာင္တို႔႐ံုးကို ေရာက္ေပါ့။ ဖုန္းဆက္ၾကည့္ဦးမွပါ။ ဟယ္လို မမယ္လိုဒီ ..။ ၿပီးရင္ တ႐ုတ္တန္းတစ္ပါတ္လမ္းပတ္ေလွ်ာက္ၾကမယ္ေလ။ ကားစီးရင္ မူးတတ္တဲ့ အမကို အရင္ဆံုး မမီတို႔႐ံုးေ႐ွ႕က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ ဘလက္ေကာ္ဖီကို သံပရာသီးစိတ္ကေလးညွစ္ထည့္ၿပီး တိုက္မယ္ေလ။ ဒါဆို စိတ္ေတြလည္း အနည္းငယ္လန္းဆန္းလို႔သြားမွာေပါ့။ လမ္းေဘးတစ္ေနရာမွာထိုင္ၿပီး ေန၀င္ခ်ိန္အိပ္တန္းတက္ငွက္ကေလးေတြကို ေငးေမာၾကည့္ရတာဟာ အရသာတစ္ခုပါပဲေလ။ ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ ဂ်ဴတီခ်ိန္းေနတဲ့ လူေတြေလ။ သူတို႔ထဲက တစ္ခ်ဳိ႕က အိမ္ျပန္ၾက၊ တစ္ခ်ဳိ႕က အလုပ္ခြင္၀င္ၾက၊ တစ္ခ်ဳိ႕က အေညာင္းေျပ အညာေျပ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာၾက။ ဒီလူေတြၾကားမွာ စီးေမ်ာလို႔သြားၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ သင္တန္းက ျပန္လာမယ့္ ဘာညာေလးလိုက္လာလိမ့္မယ္။ မခ်စ္ေလေျပက လမ္းမေတာ္မွာ ေရာင္းတဲ့ ေရခဲေၾကာ္စားခ်င္လို႔ ဖုန္းေတြဆက္ၿပီး ေျပာေနၿပီ သူ႕ကိုေစာင့္ေနပါတဲ့။ မပန္ကိုလည္း ေမးလိုက္ပါဦးေလ။ ဘာမ်ားစားခ်င္ပါေသးလဲလို႔။ ေနာက္ၿပီး မႏိုင္းႏိုင္းတို႔၊ မေလးတို႔၊ မဂ်စ္၊ မမြန္းသက္ပန္တို႔ကိုပါ ေမးလိုက္ပါဦးေလ။ လူစံုလည္း မစံုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ပဲ လမ္းေတြကို ဆက္ေလွ်ာက္ၾကတာေပါ့။ မိုးလႈိင္ညကေတာ့ လမ္းမေတာ္က ခြာသြားေလာက္ၿပီေလ။ဘုန္းႀကီးလမ္းေထာင့္က ေနခ်ဳိးေကြ႕လို႔ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ၾကမယ္။ လမ္းေတာက္ေလွ်ာက္မွာ စတိုးဆိုင္ေသးေသးေလးေတြ႐ွိေနၾကတယ္။ စိတ္၀င္စားလို႔႐ွိရင္ ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာလူငယ္ေတြရဲ႕ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈျပယုဂ္ေတြ၊ သံုးစြဲေနထိုင္မႈျပယုဂ္ေတြကို အဲဒီဆိုင္ေတြမွာ ခဏတာေငးေမာၾကည့္လို႔ရတယ္။ လိုခ်င္တာဘယ္ေတာ့မွ ကြက္တိမရတတ္တဲ့ စတိုးဆိုင္ေတြဟာ ရသေလာက္ေလးနဲ႔ လည္ပတ္ေနတာ ႏွစ္ေတြေတာင္ အေတာ္ၾကာေပါ့။ တ႐ုတ္တန္းမွာ တ႐ုတ္စာေတြ၊ ကုလားစာေတြ၊ ျမန္မာစာေတြ၊ စတဲ့ အစားအစာေတြ (စာေပမဟုတ္ပါ) အစံုရႏိုင္တာမို႔ အမအေနနဲ႔ ဒီမွာသာ ၾကာၾကာေနရင္ မုန္႔ဖိုးနဲ႔ မြဲကိန္းျမင္တယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးႀကိဳက္တတ္ရင္ေတာ့ ၁၆ လမ္းထိပ္မွာ ဆိုက္ကားကေလးနဲ႔ ေရာင္းတဲ့ အညာသားေတြ႐ွိတယ္။ ဒိန္ခ်ဥ္ေသာက္ခ်င္ရင္ မုန္႔ဟင္းခါးစားၿပီး လမ္းကူးလိုက္႐ံုပါပဲ။ ညက်ရင္ အိမ္မွာ ဘာေလးညာေလးခ်က္ျပဳတ္စားခ်င္သပဆို လမ္းမေတာ္လမ္းထိပ္ကေန အသီးအ႐ြက္ကေလးဘာေလး ၀ယ္သြား႐ံုေပါ့ဗ်ာ။ ၿပီးရင္ေတာ့ အရင္တစ္ခ်ိန္တုန္းက တီဗီမွာ ပ်ဳိးပ်ဳိးျပက္ျပက္လင္းလက္ခဲ့တဲ့ ေ႐ႊေတြကို ေၾကာ္ျငာေနတဲ့ ေ႐ႊဆိုင္ေတြေလ။၁၈လမ္းထိပ္က ေဒၚျမရင္၀က္အူေခ်ာင္းကိုေတာ့ အမအျပန္က်ရင္ စားဖို႔ ၀ယ္ထည့္ေပးလိုက္မယ္။ ေ႐ွ႕တူ႐ႈမွာ ႐ွမ္း႐ိုးရာအစားအေသာက္ေတြကို ေဖာေဖာသီသီျမင္ေတြ႕ရမွာေပါ့ေလ။ ၁၉လမ္းရဲ႕ အမိုးေအာက္မွာ ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္ေတြဘာေတြအမ်ဳိးစံုရႏိုင္ေသးရဲ႕။ မူးခ်င္သပဆို ၁၉လမ္းထဲ ၀င္မူး႐ံုေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီအမူးေတြက သိပ္မ႐ိုင္းၾကတာေတာ့ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ပဲ ေျပာရမွာပဲ။အမတစ္ခုသတိျပဳမိလားဗ်။ တ႐ုတ္တန္းမွာ ေကာင္မေလးေတြ သိပ္လွတာပဲေနာ္။ အင္ သတိမထားမိဘူးဟုတ္လား။ အင္းဟုတ္မွာေပါ့ေလ။ အမက မိန္းခေလးကိုး။ ဘယ္သတိထားမိပါ့မလဲ။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ သူတို႔ေလးေတြလွေနတာဟာ အႏွစ္ဘယ္ေလာက္မ်ားခံမွာလဲဆိုတာ ေတြးမိတိုင္း (သူတို႔ေဘးက အန္တီတို႔ ေမေမတို႔ကို ျမင္ေယာင္မိလို႔) တစ္မ်ဳိးႀကီးျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္။ အမစိတ္၀င္စားမယ္ဆိုရင္ စဥ့္အိုးတန္းေအာက္လမ္းက ကြမ္ရင္မယ္ေတာ္ေက်ာင္းမွာ စာသြားခ်လို႔ရေသးသဗ်။ ေမာခဲ့ပန္းခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကယ္လီဖိုးနီးယားကို သြားၿပီးအနားယူတာေပါ့ေလ။ တစ္ခုပဲေျပာစရာ႐ွိတယ္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဟင္းခ်က္ေနတဲ့ အနံ႔ကေလးနံတာကလြဲလို႔ေပါ့။ အဲဒီနားက အီးဇီးဆိုတာေလးကေတာ့ မဆိုးဘူးဆိုပဲ။ အဲဒါကို မ်က္ေစ့႐ႈပ္နား႐ႈပ္တယ္ထင္ရင္ လမ္းမေတာ္လမ္းက ေဂ်ဒိုးနတ္ကို ျပန္သြားၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ႐ွင္းလင္းေတာက္ေျပာင္ေနတဲ့ လမ္းမနက္နက္ႀကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အရာေတြကို ထာ၀ရဖြက္ထားခဲ့ေပါ့။အား … အမတို႔ေတာ့ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အေတာ္ေလးပင္ပန္းေနၿပီ။ ေျခေထာက္အေၾကာေလးဘာေလးမ်ား အေညာင္းေျပ အညာေျပႏွိပ္ခ်င္သပဆိုရင္လည္း အိုေကေသးသဗ်။ ေကာင္းတာမေကာင္းတာထက္ အသာအယာေလးဇိမ္က်လို႔ရတယ္ေလ။ မိုးခ်ဳပ္ညဥ့္နက္နက္မွာ ကမ္းနားသြားၿပီးေလညွင္းေလးဘာေလးခံ။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ အားလံုးအိမ္ျပန္ၾကတာေပါ့ေလ။မခြန္ျမလႈိင္ေရ .. ေက်နပ္ႏိုင္ပါေစဗ်ာ။ကိုၿဖိဳး

ႏွဳတ္ခြန္းဆက္သလႊာ

ဒီ နည္းစည္းမျခား ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါ မ်ား ဘေလာ့ကို အစ္မခြန္ျမလိွဳင္ ဖိတ္ၾကားခ်က္နဲ႔ ကြ်န္မ ပို႔စ္ေတြကို တင္ခြင့္ရပါတယ္။

အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကြ်န္မ ကေမၳာဒီးယားကို ေနာက္နွစ္ ( ၂၀၀၈ ေမလ ထိ) ရွိေနပါဦးမယ္။ ကြ်န္မတို႔ ကုမၸဏီက တစ္နွစ္ကို တစ္ႏိုင္ငံပဲ ေနခုိင္းျပီး၊ တစ္ႏွစ္ျပည့္ရင္ ေနာက္တစ္ႏိုင္ငံကို ေျပာင္းရပါတယ္။ ကြ်န္မက အခုမွ အလုပ္စလုပ္တဲ့အတြက္ ကြ်န္မကို တစ္ျခားႏိုင္ငံသို႔ မလြတ္ေသးပါဘူး.။ ေနာက္ႏွစ္ ဒီမွာဘဲ ဆက္ေနရမလား၊ တစ္ျခားႏုိင္ငံသို႔ေျပာင္းရမည္လား ကြ်န္မ မသိေသးဘူး။

ကြ်န္မ ဒီႏိုင္ငံမွာရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာ ကေမၳာဒီယားနဲ႔ သက္ဆိုင္ေသာ ခရီးသြားမ်ား၊ ႏုိင္ငံအတြင္း ကြ်န္မခံစားခ်က္မ်ား၊ ႏုိင္ငံအေျခေနမ်ား၊ ေနထိုင္စဥ္အခက္အခဲမ်ား စသျဖင့္ ေရးသားသြားပါမယ္။ လိုအပ္ရင္လိုအပ္သလို ဓါတ္ပံုမ်ားပါ ေ၀ေ၀ဆာဆာ တင္ျပသြားပါမယ္။

ဒီပို႔စ္ကိုေရးျခင္းျဖင့္ ကြ်န္မတို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံနွင့္ နယ္ျခားေရာက္ေနေသာ ဘေလာ့ဂါေမာင္နွမမ်ား မိမိေရာက္ရွိေနေသာ ႏုိင္ငံ၊ ေဒသ တုိ႔ရ႕ဲ ရင္ဖြင့္သံ၊ ဗဟုသုတဖလွယ္မွဳ.မ်ား၊ အသိအျမင္မ်ား ၊ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို တစ္ေပါငး္တစ္စုထဲ ပိုမုိေႏြးေထြးစြာျဖင့္ နည္စည္းမျခား ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ား ဘေလ့ာ မွာ ရင္ခုန္သံမ်ားကို ဖလွယ္ႏိုင္ၾကပါတယ္။

ကြ်န္မကို ေရးသားခြင့္ရေအာင္ ဖိတ္ေခၚေသာ အစ္မခြန္ျမလိွဳင္ ကို ဒီပို႔စ္ေလးနဲ႔ အတူေက်းဇူးတင္ျပီး အားလံုးကို ႏွုတ္ခြန္းဆက္သလုိက္ပါတယ္။

အားလံုးပဲ မဂၤလာပါ ....................... >:D<