Nothing In Vain?

> They establish their wish to be free Aunty Su. They are starving and
> giving efforts day by day! Not only London and also Singapore ... We
> can say global action. Hope nothing in vain and wish everyone
> realize that never defeat until quit from any game or battle!

Chaung Tha Trip

ေခ်ာင္းသာကို သြားရမယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္မ အေတာ္ေလးကုိ ေပ်ာ္ရႊင္မိတာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါ့အျပင္ ရံုးကလူေတြနဲ႔အတူ တစ္စုတစ္စည္းတည္း သြားရမယ္ဆိုေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းအံုးမယ္လို႔ ေတြးမိပါေသးတယ္။ တစ္ကယ္လည္း ေခ်ာင္းသာခရီးက ေပ်ာ္စရာ အလြန္ေကာင္းခဲ့တယ္ေလ။ လမ္းခရီးမွာ နည္းနည္းပင္ပန္းခဲ့တာကလြဲလို႔ က်န္တာေတြအားလံုးဟာလည္း အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ပါတယ္။ ကၽြန္မ ဘယ္လိုမွ မေတြးထားမိတာက ေခ်ာင္းသာမေရာက္ခင္မွာ ရခိုင္ရိုးမကို ေက်ာ္ရလိမ့္မယ္ဆိုတာပါပဲရွင္။ ဟုတ္တာေပါ့.. ေတာင္ကိုေက်ာ္ၿပီးမွ ပင္လယ္ကိုေရာက္တဲ့ ထံုးစံကို ကၽြန္မက ေမ့ထားခဲ့တာကိုးရွင့္။ ဧရာ၀တီတိုင္းထိ ထိုးထြက္ရွည္လ်ားေနတဲ့ ရခိုင္ရိုးမကို ေက်ာ္ရတာဟာ ကၽြန္မတို႔ ကိုယ့္ေဒသကိုျပန္သေလာက္ ေတာင္ရိုးမရွည္ေပမယ့္ ပင္ပန္းခဲ့တာခ်င္းကေတာ့ အတူတူပါပဲ။

ပုသိမ္ကို ေက်ာ္လြန္လာခဲ့လို႔ ေတာင္ကိုစတက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေတာင္ရဲ႕ အေကြ႔အေကာက္၊ အတက္အဆင္းေတြဟာ ကၽြန္မ ရင္းႏွီးေနက်ပံုစံနဲ႔ တူတယ္လို႔ေတာ့ ထင္ခဲ့မိပါရဲ႕။ ရန္ကုန္နဲ႔ မာန္ေအာင္ကို အေခါက္ ႏွစ္ဆယ္ထက္မနည္း ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္းနဲ႔ ေက်ာင္းတက္လာခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္မတို႔ဟာ ရခိုင္ရိုးမရဲ႕ ေတာင္ေကြ႔ေတြကို မွတ္မိေနတာကေတာ့ မဆန္းပါဘူးရွင္။ ကၽြန္မ ရိပ္ေတာ့ ရိပ္မိလိုက္တယ္.. ကၽြန္မ ထံုးစံအတိုင္း အန္ေတာ့မယ္ဆိုတာ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ လမ္းက အေကြ႕အေကာက္္မ်ားတယ္တဲ့အျပင္ လမ္းၾကမ္းတာေၾကာင့္ ကားကလည္း အလြန္ခုန္တယ္ေလ။ ေတာင္ကို တက္ၿပီး နာရီ၀က္ေလာက္ၾကတယ္ဆိုရင္ပဲ ကၽြန္မလည္း ေရာဂါစေတာ့တာပါပဲရွင္။ မူးလိုက္ အန္လိုက္တာမ်ား ဟိုတယ္ကို ေရာက္တဲ့အထိပါပဲ။ Hotel Max ကို ေရာက္ၿပီးျပန္ေတာ့လည္း တစ္ျခားသူေတြက အကုန္အခန္းရၿပီး ကၽြန္မတို႔ေန႔မယ့္အခန္းက Room Cleaning မၿပီးေသးတာေၾကာင့္ ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔ပဲ Reception မွာ ဆက္ေစာင့္ ေနရပါေသးတယ္။ အခန္းလည္းရေရာ ကၽြန္မွာ ခရီးပန္းလာတာေၾကာင့္ ဟန္ေတာင္မေဆာင္ႏိုင္ပဲ အိပ္ရာထဲ လဲေတာ့တာပါပဲရွင္။ ညကလည္း တစ္ညလံုး မအိပ္ပဲေနခဲ့တာေၾကာင့္ ပိုအားနည္းေနတာလည္း ပါမွာေပါ့ေလ။ ကၽြန္မတို႔က ရန္ကုန္ကေန မနက္ ငါးနာရီေလာက္ကို စထြက္ၿပီး ေခ်ာင္းသာကို ေန႔လည္ ဆယ့္ႏွစ္နာရီေလာက္မွာ ေရာက္ပါတယ္။ ရံုးကစထြက္တာကေတာ့ မနက္ေလးနာရီဆိုေပမယ့္ ရံုးကိုမလာပဲ လမ္းကေနၾကားျဖတ္လိုက္မယ့္ သူေတြကို ေလွ်ာက္ေခၚရေသးတာေၾကာင့္ မနက္ငါးနာရီေလာက္မွ ရန္ကုန္က စထြက္ရတာပါ။

ဖုန္းေခၚသံေတြေၾကာင့္ ကၽြန္မႏိုးလာေတာ့ ညေနသံုးနာရီေလာက္ ရွိၿပီထင္ပါရဲ႕။ ေရထဲဆင္းဖို႔ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္ေပါ့ရွင္။ ဒါနဲ႔ကၽြန္မလည္း အက်ၤ ီလဲ.. ေဘာင္းဘီတို၀တ္.. Sun Block ေတြ တစ္ကိုယ္လံုး လူးၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေရထဲဆင္းဖို႔ ျပင္ေတာ့တာေပါ့။ ဟိုတယ္က ကမ္းစပ္မွာရွိတာေၾကာင့္ နည္းနည္းေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ရင္ပဲ ကမ္းေျခကို ေရာက္သြားပါၿပီ။ ပင္လယ္ႀကီးကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္ေတြလည္း ျပန္လည္လန္းဆန္းၿပီး အားအင္ေတြ ျပည့္လာေတာ့တာေပါ့။ ကၽြန္မတို႔လည္း ေဘာကြင္းေတြ ငွားၿပီး ေရထဲကို တစ္ခါတည္းကို ေျပးဆင္းၾကေတာ့တာပါပဲ။ ေရအနက္ႀကီးထိဆင္းၿပီး ေရထဲကေန ကမ္းစပ္ကို အေျပးၿပိဳင္ၾကတယ္၊ ေဘာေပၚတက္ေနတဲ့သူေတြကုိ ေရထဲ မရ အရ ႏွစ္ခ်တယ္၊ ေရေၾကာက္တတ္တဲ့သူေတြကို အေ၀းႀကီးထိ မရ ရေအာင္ေခၚသြားလိုက္ရတာနဲ႔ ေပ်ာ္စရာကို ေကာင္းေနေရာရွင္။ ေယာက်ၤားေလးေတြကေတာ့ ကမ္းစပ္မွာ ေဘာလံုးကန္ေနၾကေလရဲ႕။ ကမ္းစပ္မွာ ငါးကင္ေတြ၊ ပုဇြန္ကင္ေတြလည္း ၀ယ္စားၾကေသးတယ္။ အုန္းသီးရည္ေတြလည္း ေသာက္ၾကေသးတယ္။ ညေန ေျခာက္နာရီေက်ာ္ေလာက္မွ ကၽြန္မတို႔ ေရထဲကေနျပန္တက္ခဲ့တယ္။ ဒါေတာင္ သိပ္တက္ခ်င္ၾကေသးတာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မမွာ ေရကူးရင္း မူးလာတာေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွ ဆက္မကူးႏိုင္တာနဲ႔ ဟိုတယ္လ္ကို ျပန္နားဖို႔လုပ္ရင္း အကုန္လုိက္ျပန္ခဲ့ၾကတာ။

ေနာက္ေန႔မနက္က်ေတာ့ သဲျဖဴကၽြန္းကို သြားဖို႔လုပ္ၾကတယ္။ ဟိုတယ္လ္မွာပဲ နံနက္စာစားၿပီး ကိုးနာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ကို စက္ေလွနဲ႔ထြက္လာၾကပါတယ္။ သဲျဖဴကၽြန္းဟာ ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခကေန ဆယ့္ငါးမိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ စက္ေလွနဲ႔ သြားရပါတယ္။ သဲျဖဴကၽြန္းဆိုတဲ့အတိုင္း အဲဒီက သဲေတြဟာ ျဖဴေဖြးၿပီး အလြန္လွပပါတယ္။ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြလည္း အလြန္ေပါမ်ားၿပီး ဓါတ္ပံုရိုက္လို႔ အရမ္းကိုေကာင္းတဲ့ ေနရာေပါ့။ အဲဒီမွာ လိႈင္းေတြကလည္း ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခမွာထက္ ပိုႀကီးတယ္။ ေရေတြကလည္း စိမ္းလဲ့ၿပီး ၾကည္ေနလိုက္တာမ်ား ေအာက္ေျခထိကို ျမင္ေနရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႔ဆို ေရာက္ကတည္းက အျပန္ထိ ေရထဲကကို မတက္ၾကဘူးေလ။ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြေပၚမွာ ထိုင္ရင္း လိႈင္းရိုက္တဲ့ဒဏ္ကို ခံရတာ တစ္ကယ့္ကို ဖီလ္းပါပဲရွင္။ ေရေတြက မ်က္စိထဲလည္း၀င္ ပါးစပ္ထဲလည္း၀င္နဲ႔ ငန္လိုက္ စပ္လိုက္တာမ်ား မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ဒါေပမယ့္ ငန္တာကငန္တာ၊ စပ္တာက စပ္တာ၊ ေရစိမ္တာက ေရစိမ္တာပဲေလ။ ေၾသာ္.. ကၽြန္မတို႔ေတြက ေရမကူးတတ္ေတာ့.. ေခ်ာင္းသာကို ေရသြားကူးတာ မဟုတ္ဘူးရွင့္။ ပင္လယ္ေရ သြားစိမ္တယ္လို႔ ေခၚရမွာေပါ့ေနာ္။

သဲျဖဴကၽြန္းက ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္တစ္နာရီေလာက္ရွိပါၿပီ။ ေန႔လည္စာစား.. ခဏ နားၿပီးတာနဲ႔ ညေနမီးပံုပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ၾကပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီမွာ ဂိမ္းၿပိဳင္ပြဲေတြလည္းရွိတယ္ေလ။ ပုဇြန္ကင္၊ ဂဏန္းကင္၊ ငါးကင္ေတြလည္း အလွ်ံပယ္စားရမွာဆိုေတာ့ ဒီပြဲကို မႏႊဲလို႔မျဖစ္ဘူးရွင့္။ ဂိမ္းေဆာ့ရင္လည္း ဂိမ္းမာစတာ ခိုင္းတဲ့အတိုင္း မရွက္မေၾကာက္လုပ္ၾကဖို႔ တိုင္ပင္ရေသးတယ္။ ဒါမွ ဆုရမွာ မဟုတ္လားရွင့္။ တစ္ကယ္လည္း ကၽြန္မတို႔ အရွက္မရွိ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သႀကၤန္အကၿပိဳင္တာ၊ မိန္းကေလးက ေယာက်ၤားေလးလို သရုပ္ေဆာင္၊ ေယာက်ၤားေလးက မိန္းကေလးလို သရုပ္ေဆာင္ၿပီး အတြဲလိုေလွ်ာက္ရတာ၊ I Love Chaung Tha ကမ္းေျခ…………… ဆိုၿပီး အသံကိုအရွည္ႏိုင္ဆံုး ဆြဲၿပီးေအာ္ရတာ၊ ေယာက်ၤားေလးက ေပါင္ကိုကားထားၿပီး မိန္းကေလးက ေဘာလံုးကို ၀င္ေအာင္ကန္ရတာ စသျဖင့္ စံုေနေအာင္ကို ေဆာ့ၾကပါေရာ။ ကၽြန္မတို႔အဖြဲ႔က ဒုတိယ ရပါတယ္။ ကၽြန္မက အကေကာင္းတာကိုးရွင့္။ သႀကၤန္အကနဲ႔ အမွတ္တက္သြားတာေလ.. ဟဲ ဟဲ။

မီးပံုပြဲက ညဆယ့္တစ္နာရီမွာ ၿပီးေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ေတြ အခန္းကိုမျပန္ပဲ ကမ္းေျခမွာ ဆက္ကဲၾကပါေသးတယ္။ ကာရာအိုေကဆိုၿပီး ကလိုက္၊ ၀မ္း တူး သရီးနဲ႔ ပင္လယ္ႀကီးကို မ်က္ႏွာမူၿပီး ေအာ္ခ်င္ရာေတြ ေလွ်ာက္ေအာ္လိုက္၊ လိႈင္းသံေတြကို နားေထာင္လိုက္နဲ႕ တစ္ကယ္တမ္း အခန္းကိုျပန္နားေတာ့ ညတစ္နာရီေက်ာ္ေနပါၿပီ။ မနက္ကို ရန္ကုန္ျပန္မွာဆုိေတာ့ ကၽြန္မတို႔လည္း မအိပ္ခ်င္ေပမယ့္ အိပ္ဖို႔ လုပ္ရတာေပါ့။ ဒါေတာင္ တစ္ခ်ိဳ႕အဖြဲ႔ေတြ ဟိုတယ္လ္က ျမက္ခင္းျပင္မွာ ဂစ္တာနဲ႔ သီခ်င္းဆိုေနၾကေသးတယ္တဲ့။

ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ကၽြန္မတို႔အကုန္လံုး မနက္စာစားအၿပီးမွာ ရန္ကုန္ကို ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ အျပန္ခရီးကလည္း ကားေပၚမွာ ဂစ္တာသံ တစ္ေဒါင္ေဒါင္နဲ႔ ေပ်ာ္စရာကို ေကာင္းေနေရာေပါ့။ ကၽြန္မကေတာ့ အေတာ္ေလးကုိ အသားမဲလာတယ္။ ၀တ္တာေတြကလည္း ဒူးေလာက္ ေပါင္ေလာက္ေတြဆိုေတာ့ ကၽြန္မမွ အသားမမဲရင္ ဘယ္သူအသားမဲေတာ့မလဲေနာ္။ ျပန္ျဖဴေအာင္ Whitening Lotion ေတြလူးၿပီး အိမ္တြင္းေအာင္းရအံုးမယ္။

တစ္ကယ္တမ္းေျပာရရင္ေတာ့ ေခ်ာင္းသာက သြားေရးလာေရးအဆင္ေျပလို႔သာ လူေတြ အမ်ားႀကီးသြားေနၾကတာ ရခိုင္ျပည္နယ္ဘက္က ကမ္းေျခေတြေလာက္ မသာယာဘူးရွင့္။ သဲေတြကလည္း ျဖဴေဖြးေနတာ မဟုတ္ပဲ ညိဳညစ္ညစ္နဲ႔၊ အုန္းပင္ေတြလည္း သိပ္မရွိပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကမ္းေျခကိုလည္း သိပ္မထိမ္းသိမ္းႏိုင္တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေရထဲမွာေတာင္ ဒိုက္ေတြေတြ႔ေနရေသးတယ္ေလ။ ဘာပဲေျပာေျပာပါ ေခ်ာင္းသာကို သြားလိုက္ရတာကေတာ့ ကၽြန္မအတြက္ တစ္ကယ့္ကို Relax ျဖစ္သြားေစပါတယ္ရွင္။ ဓါတ္ပံုေတြကေတာ့ ေသခ်ာမရိုက္ခဲ့ရပါဘူး။ တစ္ကယ္က ကၽြန္မက ရႈခင္းေတြကို ပိုရိုက္ခ်င္တာ။ ဒါေပမယ့္ သိတယ္မဟုတ္လား ပါလာတဲ့လူေတြကမ်ားမ်ား ကင္မရာက နည္းနည္းဆိုေတာ့ ငါ့ကိုရိုက္ပါအံုး.. သူ႔ကို ရိုက္ပါအံုးနဲ႔ ကၽြန္မပံုေတာင္ သိပ္မပါပါဘူးရွင္။ ဒီေတာ့ ေကာင္းတဲ့ပံုေလးတစ္ခ်ိဳ႕ကိုပဲ ဘေလာဂ့္မွာ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မကင္မရာက ပ်က္သြားေတာ့ တိုလီရဲ႕ ကင္မရာကို ငွားသြားရတယ္ေလ။ အခုေတာင္ ပိုစ့္တင္ၿပီး ကင္မရာျပန္ေတာင္းျခင္း ခံေနရတယ္ရွင့္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ တိုလီေမာင္ေလးေရ။

လိႈင္းေလးေတြ ေဖြးကာ ေဖြးကာ ျပာေသာ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ခ်စ္စရာ

စည္ကားေနတာ ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခႀကီး

အုန္းလက္ဦးထုပ္ ေရာင္းတဲ့ ကေလးေလး တစ္ေယာက္

သဲျဖဴကၽြန္းမွာ လန္းေနတာေလ.. အသားကို မဲေရာ

ေရတိမ္နစ္ေတာ့ မလို႔...

စက္ဘီးကလည္း စီးလိုက္ေသးတယ္...

လုပ္ခ်င္တာကေတာ့ တိုင္တင္းနစ္ေပါ့.. ျဖစ္ေနတာက တစ္ေယာက္တည္း..

ဥရွိခုဘုရားၾကီး

ဥရွိခုဘုရားၾကီးက ကမ႓ာမွာ အျမင့္ဆုံးဘုရားၾကီးပါ။ ဂင္းနစ္စာအုပ္ထဲမွာ မွတ္တမ္းတင္ျခင္းခံထားရပါတယ္။ဘုရားၾကီးကို အေဝးကေန လွမ္း႐ိုက္လိုက္ေတာ့ ဒီလိုျမင္ရပါတယ္။ ေကာင္းကင္ေပၚက ႂကြလာသလိုမ်ိဳး ထင္မိပါတယ္။
ဘုရားၾကီးဆီေရာက္ဖို႕ ဒီလိုလမ္းကို ျဖတ္ခဲ့ရတာေပါ့။

အနီးကပ္လာေလေလ ပိုမိုပီျပင္လာေလပါပဲ။

အနီးကပ္ ဖူးေျမာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သပၸာယ္လိုက္တာ..............
ရင္ပတ္ေတာ္မွာ အေပါက္သုံးေပါက္ရွိတာ သတိထားမိၾကပါသလား။ အဲဒါ ျပတင္းေပါက္ရွင့္။
တကယ္ေတာ့ ဘုရားၾကီးရဲ့ ကိုယ္ေတာ္ထဲကို ဝင္လို႕ရပါတယ္။အရင္ဆုံး စက္ေလွကားအက်ယ္ၾကီးနဲ႕ တက္ျပီး သြားရပါတယ္။ ျပီးရင္ အထပ္ေတြရွိပါတယ္။ တစ္ထပ္ခ်င္း တက္ၾကည့္လို႕ ရပါတယ္။ အေပၚဆုံးအထပ္က အခုနက အေပါက္သုံးေပါက္အျဖစ္ျမင္ရတဲ့ အထပ္ပါ။ ဘုရားၾကီးရဲ့ ရင္ပတ္ေတာ္ရွိတဲ့ေနရာေပါ့။အဲဒီ ျပတင္းေပါက္မွ ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းပါ။

ျမန္မာလူမ်ိဳး ပူေဇာ္ကိုးကြယ္ထားတဲ့ ျမန္မာဘုရားတစ္ဆူလည္း ဖူးေျမာ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

ဘုရားၾကီးရဲ့ ညာဘက္ေျခမေတာ္ ပုံပြါးပါ။

ဒါကေတာ့ ဦးေခါင္းေတာ္ပါ။ တစ္ကယ့္ဘုရားၾကီးရဲ့ တစ္ေထာင္ပုံပုံ တစ္ပုံပါ။
ဘုရားၾကီးရဲ့အျမင့္ကို ဒီလိုတိုင္းတာျပထားပါတယ္။


ဂင္းနစ္မွတ္တမ္းလႊာ
ဘုရားၾကီးကို အလြယ္တကူ တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုနည္းနဲ႕ တည္ထားခဲ့ရတာပါ။
စကားခ်ပ္၊ ရာသီဥတုသိပ္မေကာင္းတဲ့ေန႕သြားခဲ့မိလို႕ နည္းနည္းဝါးေနပါတယ္။

အဲႏိုရွီးမားသို႕အလည္တစ္ေခါက္

(17.3.2009)ေန႕က အဲႏိုရွီးမားကိုသြားခဲ့ပါတယ္။ မနက္ပိုင္းက ခမကုရေပါ့။ Free pass နဲ႕သြားတာ အရမ္းတန္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္ကို ယန္းေငြ (1500)ေလာက္ပဲက်တယ္သိလား။ Free pass ဆိုတာ မိမိစထြက္တဲ့ဘူတာကေန Free pass ထဲမွာပါတဲ့ ရထားလိုင္းထဲကဘူတာေတြကို ၾကိဳက္သေလာက္ စီးလို႕ရတဲ့ ရထားလက္မွတ္ပါ။ တက္လိုက္၊ ဆင္းလိုက္ ၾကိဳက္သေလာက္ လုပ္လို႕ရလို႕ ရထားစီးရက်ိဳးနပ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ေပးႏိုင္ရင္ ေပးႏိုင္သေလာက္ သြားစရာေနရာေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်မတို႕က မနက္ပိုင္းကို ခမကုရသြားျပီး အျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ကို ၾကည့္၊ အဆုံးမွာ အဲႏိုရွီးမားကို ဝင္ခဲ့တာပါ။

အဲႏိုရွီးမားက ေတာ္ေတာ္လွပါတယ္။ ခရီးသြားဧည့္သည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လာေရာက္လည္ပတ္တဲ့ ေနရာတစ္ခုလည္းျဖစ္တယ္ေလ။ ေဖေဖနဲ႕ေမေမကို လိုက္ပို႕ရင္း က်မပါ ေရာက္သြားခဲ့တာ။ ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ဆိုေတာ့ အစုံေတာင္ မလည္လိုက္ရဘူး။ ရသေလာက္ကိုပဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္ခဲ့ရတယ္။ ထုံးစံအတိုင္း ေတြ႕တဲ့ေနရာဓာတ္ပုံ႐ိုက္ေလ့ရွိေတာ့ အခုလည္း အပီအျပင္လက္စြမ္းျပခဲ့ပါတယ္။ ေဖေဖနဲ႕ေမေမကို ႐ိုက္ေပးလိုက္၊ ကိုယ့္ဘေလာ့အတြက္ ႐ိုက္လိုက္နဲ႕ အလုပ္႐ႈပ္မွ႐ႈပ္။ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ေတာင္ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ခံဖို႕ သတိမရတဲ့အထိပဲ။ :z ပံုေတြအမ်ားၾကီးထဲက ေကာင္းႏိုးရာရာေလးေတြကို မွ်ေဝေပးလိုက္ပါတယ္။

KATASE ENOSHIMA STATION(片瀬江の島駅)
ကြၽန္းေပၚကေနျဖတ္ေလွ်ာက္လာရင္း ႐ိုက္ထားတာပါ။ ရွည္ရွည္ေမွ်ာ္စင္ေလးကို သတိထားမိလား။ အဲဒီအေပၚကို တက္ခဲ့တယ္ရွင္။ ကြၽန္းတစ္ကြၽန္းလုံးရဲ့အလွကို ခံစားရေအာင္လို႕ပါ။ အဲဒီကို ေရာက္ဖို႕ ေလွကားနဲ႕ အရင္တက္ရပါတယ္။ က်မကေတာ့ လူၾကီးေတြပါလို႕ စက္ေလွကားနဲ႕ တက္ခဲ့ပါတယ္။ စက္ေလွကားနဲ႕ တက္ခက တစ္ေယာက္ ယန္းေငြ(350)ပါ။ ျပီးရင္ ပန္းျခံရွိပါတယ္။ ပန္းျခံထဲမွာမွ ေမွ်ာ္စင္ကရွိတာပါ။ ပန္းျခံဝင္ခက ယန္းေငြ (200)ေပးရပါတယ္။၊ ေမွ်ာ္စင္တက္ခက ယန္းေငြ (300)ေပးရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ၊ဟိုးအေပၚထိေရာက္ဖို႕ အားလုံးေပါင္း ယန္းေငြ(850) က်တာေပါ့ေနာ္။


ေမွ်ာ္စင္ေပၚမွ ႐ိုက္ထားေသာ ၏အလွ
ဒီပန္းျခံကို ျဖတ္ခဲ့ရတာေပါ့။ အခုေတာ့ အေပၚစီးကေန ၾကည့္ၾကည့္တာ လွေတာ့လွသား။
အငူေလးေတြေပၚေအာင္ Zoom ဆြဲျပီး ႐ိုက္ၾကည့္ခဲ့ေသးတယ္။
နည္းနည္းေမွာင္လာျပီရွင့္။
အဲႏိုရွီးမား နဲ႕ဖူဂ်ီေတာင္ရဲ့ ေနဝင္ဆည္းဆာအလွေပါ့။ က်မ အၾကိဳက္ဆုံး ဓာတ္ပုံပါ။

ေနဝင္သြားေပမယ့္ ဖူဂ်ီကေတာ့ လွျမဲလွဆဲပဲသိလား။