ျပင္ဦးလြင္ေက်ာ္ေတာ့ ရွမ္းေတာင္တန္းေတြကို စတင္ျဖတ္သန္းရပါတယ္။ ေျမြလိမ္ေျမႊြေကာက္ ေတာင္ပတ္လမ္းေတြက ေန သြားရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀ မအိပ္ခ်င္ေတာ့ပဲ ရႈခင္းေတြကို တအံ့တၾသေငး ေနမိေတာ့တယ္။ ပါလာတဲ့ ကင္မရာနဲ႕ ရိုက္လို႔ မဆံုးႏိုင္ေအာင္ပါပဲဗ်ာ။ ခပ္ေ၀းေ၀း ေရာက္ေလ ေအာက္ဘက္က ေတာင္ပတ္လမ္းေတြကို ၾကည့္ရတာ ပိုပိုလွလာေလပါပဲ။ အဲ ဒါနဲ႕ရိုက္လို႔ ေကာင္းတုန္း ရွိေသးတယ္ ကားက ျဗဳန္းဆို ဘရိတ္ေဆာင့္အုတ္လိုက္ေသးတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခရီးသည္ေတြလဲ လန္႕ဖ်တ္ကုန္တာေပါ့။ ဘာျဖစ္တာလဲဆိုေတာ့ တခုေသာ ေတာင္ပတ္လမ္း အေကြ႕မွာ ကားသမားက အေကြ႕ယူတာ မ်ားသြားလို႔ (အံမယ္ေလး သီသီေလးဗ်ာ) ။ ကံေကာင္းလို႔ေပါ့ မဟုတ္ရင္ ေမာင္မင္းယြန္းတို႔ လား ေမာင္မင္းယြန္းခရီးသြားေနသည္ကေန ေမာင္မင္းယြန္း နတ္ျပည္သြားေနသည္ ျဖစ္ေတာ့မလို႔ ဟတ္ဟတ္။
မနက္ေစာေစာ ျမဴေတြဆိုင္းေနတဲ့ ရွမ္းေတာင္တန္းၾကီးေတြ
ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ လမ္းကေလးေတြ...
ေအာ္ ဒါနဲ႕ ေျပာဖို႔တခု ေမ့က်န္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔သြားရင္းနဲ႕ သီေပါတံတားေရာက္ေတာ့ ငါးမိနစ္မက ေစာင့္လိုက္ရတယ္ဗ်ာ။ ကားေတြကလဲ တသီတသန္းၾကီးပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ဘာျဖစ္တာလဲဆိုျပီး စူးစမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ တံတားက ေရွးပေ၀ဏသီက တစ္လမ္းသြား သံမဏိတံတားၾကီးျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ။ တလမ္းသြားဆိုေတာ့ ဟိုဘက္က လာတဲ့ကားေတြ ရွိရင္ ဒီဘက္က ကားေတြက တန္းစီျပီးေစာင့္ရတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘက္ကကားေတြ သြားလဲ ဟိုဘက္မွာ အဲ့ဒိလိုပဲ တသီတသန္းၾကီးေစာင့္ေနရတာေပါ့။ အမွန္ဆို ခုေခတ္လို ကုန္စည္ကူးသန္းသြားလာေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးမွာ ဒီလို ခရီးလမ္းၾကန္႕ၾကာေစတဲ့ တစ္လမ္းသြား တံတားေတြ မရွိသင့္ေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။ သီေပါတံတားကို ကုန္ကားၾကီးမ်ား ခရီးသည္တင္ကားၾကီးမ်ား သြားလို႔ရေအာင္ တံတားခပ္ၾကီးၾကီး ျပင္သင့္ေနျပီ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အၾကံျပဳအပ္ပါတယ္။
ျပန္လည္ျပင္ဆင္သင့္ေနျပီျဖစ္တဲ့ တလမ္းသြား သီေပါတံတား
ကဲ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လားရႈိးမေရာက္ခင္ ခရီးလမ္းမွာ ရိုက္ခဲ့တဲ့ ပံုေတြနဲ႕ လားရႈိးသို႔ အလည္တစ္ေခါက္ ပထမပိုင္းပါပဲ။
No comments:
Post a Comment