က်ေနာ္လည္း ဒီလိုနဲ႕ transit လက္မွတ္ေလးနဲ႕ စကၤာပူလ္ ေလဆိပ္ထဲကို ေရာက္ခဲ႕ပါတယ္။ ေလယာဥ္ ျပန္ထြက္မယ္႕အခ်ိန္ကေနာက္ ၄၅မိနစ္မွာျဖစ္ၿပီး ဒီၾကားထဲမွာ ထိုင္ေစာင္႕ေနရမယ္ အတူတူ ေလယာဥ္ကြင္းထဲ ေလ႕လာၾကဖို႕ က်ေနာ္ကဘဲ စၿပီေလာေဆာ္လိုက္မိတယ္။ က်ေနာ္ရဲ႕ ခရီးသြားေဖၚ သူငယ္ခ်င္း ၂ ဦးနဲ႕ သူလို ကိုယ္လိုလူ တခ်ိဳ႕ ေလဆိပ္ထဲတစ္ပါတ္ ပတ္ျဖစ္ခဲ႕ၾကတယ္။ ေလဆိပ္ထဲ (ေလဆိပ္ ေစ်း၀ယ္လမ္းညႊန္ေျမပံု)ဆိုင္တခ်ိဳ႕မွာ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ လိုက္ၾကည္႕ၾကရင္း ေလဆိပ္မွာ အခမဲ႕ျဖန္႕ေ၀တဲ႕ စာေစာင္ ၂ ေဆာင္ က်ေနာ္ယူလာျဖစ္ခဲ႕တယ္။ တကယ္တန္း က်ေနာ္တို႕ ေလဆိပ္ကို တစ္ပါတ္ျပည္႕ေအာင္ မပတ္ႏိုင္ခဲ႕ေၾကာင္းကို ထိုအခ်ိန္က က်ေနာ္မသိခဲ႕ပါ။ ေလယာဥ္ေပၚျပန္တက္ခါနီးမွ ထံုးစံအတိုင္း က်ေနာ္ရဲ႕ ခရီးသြားေဖၚႀကီးေၾကာင္႕ သန္႕စင္ခန္း၀မွာ တခဏေစာင္႕ရပါေသးတယ္။
ေလယာဥ္ေပၚျပန္တက္ဖို႕ ေကာင္တာမွာတန္းစီေတာ႕ မိနစ္ ၄၀ ၾကာျမင္႕ခဲ႕ၿပီး စုစုေပါင္းေလယာဥ္ရပ္နားခ်ိန္ ျပည္႕ရန္ ၅ မိနစ္သာ လိုပါေတာ႕တယ္။ က်ေနာ္တို႕ေရွ႕မွာ ခရီးသည္ ၃၊ ၄ ဦးခန္႕သာ က်န္ေတာ႕ၿပီး က်ေနာ္တို႕က ေနာက္ဆံုးခရီးသည္မ်ား ျဖစ္သြားပါသည္။ ထို႕ေၾကာင္႕လည္း ေလယာဥ္ေပၚ ျပန္တက္ဖို႕ ေကာင္တာမွာတန္းစီၾကရင္း သူတို႕ေတြႀကံဳခဲ႕ၾကတာေတြ က်ေနာ္ ေလယာဥ္ေပၚေရာက္မွ ျပန္ေမးျဖစ္ခဲ႕တယ္။ ေကာင္တာျဖတ္ transit လက္မွတ္ယူ ၿပီးေလယာဥ္ေပၚ ကေသာကေမ်ာ တက္ခဲ႕ၾကရတယ္။ ထိုင္ခံုေပၚ ေနရာတက်ထိုင္ၿပီးတယ္ ဆိုရံုေလာက္မွာ ေလယာဥ္တံခါးပိတ္ၿပီး ဘီးစလွိမ္႕ခဲ႕တယ္။
က်ေနာ္လည္း အေမာမေျဖအားဘဲ စကၤာပူလ္ေလဆိပ္ကို ေလယာဥ္ေပၚမွ ထပ္ၾကည္႕လိုက္မိတယ္။ စာအုပ္ထဲမွာ မၾကာခဏဖတ္ဘူးတဲ႕ ကုန္တင္ေလယာဥ္ ႀကီးမ်ားနဲ႕ ေလယာဥ္လြန္း (ေခၚ) ေလယာဥ္ျပဳျပင္ေရး အေဆာက္အဦးႀကီး မ်ားကို က်ေနာ္ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အမ်ားသူငွာအတြက္ မထူးျခားေပမယ္႕ ျမန္မာႏိုင္ငံသားပီပီ က်ေနာ္႕နိုင္ငံမွာ ေတြ႕ႀကံဳဖို႕ (အဲဒီအခ်ိန္ထိ) မလြယ္ကူတဲ႕ ျမင္ကြင္းက က်ေနာ္႕ကို အေတာ္ေလးဖမ္းစားႏိုင္ခဲ႕တယ္။ ေလယာဥ္က တျဖည္းျဖည္း ျမင္႕တက္လာၿပီး ေနာက္ထပ္ခရီးစဥ္ အျဖစ္ မေလးရွားႏိုင္ငံကို ၄၅ မိနစ္အၾကာ ခရီးႏွင္ရဦးမွာျဖစ္လို႕ က်ေနာ္လည္း ေဘးနားမွ ခရီးသည္အခ်ိဳ႕ႏွင္႕ ေလဆိပ္အေတြ႕အႀကံဳတခ်ိဳ႕ ဖလွယ္လိုက္မိၾကတယ္။
ေလဆိပ္ေကာင္တာမွာ တန္းစီရင္း အဓိက ႀကံဳၾကရတာေတာ႕ လက္သည္းညွပ္မ်ားကို ေလဆိပ္မွာ ထားခဲ႕ရျခင္းပါ။ ေလယာဥ္လံုၿခံဳေရးအတြက္ သိမ္းဆည္းၾကတယ္လို႕လည္း ေျပာျပၾကပါတယ္။ အေသးအမြား လက္ကိုင္အိတ္ေလးေတြကို x-ray နဲ႕စစ္ၿပီး လူကို သံလိုက္ဓါတ္သံုး ရွာေဖြေရးကရိယာနဲ႕ ရွာေဖြၾကပါတယ္။ အခ်က္ေပးသံျမည္ခဲ႕ရင္ မိမိအိတ္ကပ္ထဲမွ တစ္စံုတရာ ထုတ္ေပးဖို႕ေျပာတဲ႕ စကၤာပူလ္ ရဲအရာရွိတစ္ဦးရဲ႕ ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာစြာရွာေဖြပံုက မိမိအိတ္ကို ဖြင္႕၍ေမႊေႏွာက္ရွာေဖြျခင္းထက္ေတာ႕ မ်ားစြာ စိတ္သက္ေတာင္႕သက္သာ ရွိေစပါတယ္။
က်ေနာ္လည္းေလယာဥ္က တည္႕ခင္းတဲ႕ ဆန္း၀ွစ္ တစ္ခုကိုစားရင္း ေလဆိပ္မွယူလာတဲ႕ စာေစာင္ႏွစ္ခုကို ဖတ္ၾကည္႕မိလိုက္တယ္။ တစ္ေစာင္က ကမာၻ႕အေကာင္းဆံုး ေဂါက္(ဖ္)႕ကြင္းေတြအေၾကာင္း ျဖစ္ၿပီး အဆင္႕အတန္းသတ္မွတ္ခ်က္နဲ႕ ေရးသားထားပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာေဂါက္(ဖ္)႕ကြင္းေတြကို ေလ႕လာသံုးသပ္ထားတယ္ ဆိုေပမယ္႕ ႏိုင္ငံတကာအဆင္႕မွီၿပီး အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕ အေကာင္းဆံုးေဂါက္(ဖ္)႕ကြင္း စာရင္း၀င္လို႕ က်ေနာ္သိထားရတဲ႕ က်ေနာ္ႏိုင္ငံရဲ႕ေဂါက္(ဖ္)႕ကြင္းေတြ မပါ၀င္ခဲ႕ျခင္းေၾကာင္႕ ယင္းစာအုပ္ကိုဆက္မဖတ္ေတာ႕ဘဲ က်ေနာ္ေနာက္တစ္အုပ္ဖတ္လိုက္မိတယ္။
စာအုပ္ကို ဖြင္႕လွ်င္ဖြင္႕ျခင္းဘဲ ခုန က်ေနာ္တစ္ပါတ္ ပတ္ခဲ႕မိတယ္ထင္တဲ႕ စကၤာပူလ္ေလဆိပ္ရဲ႕ ေျမပံုနဲ႕လမ္းၫႊန္ကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ေလဆိပ္ပံုစံ အထပ္အေရအတြက္တို႕နဲ႕ ေလယာဥ္ဆိုက္ကပ္ေသာ ေနရာအေရအတြက္ပါ ပါ၀င္ေသာေၾကာင္႕ က်ေနာ္ေရာက္ခဲ႕သည္က (ဒုတိယထပ္ ျဖစ္မည္ထင္ေသာ) အထပ္တခုရဲ႕ တစ္ျခမ္းမွ်သာရွိေၾကာင္း ထိုအခါမွသိလိုက္ရသည္။ တကယ္လို႕ေလယဥ္ရပ္နားခ်ိန္၅ နာရီေလာက္ ၾကာျမင္႕ခဲ႕ရင္ စကၤာပူလ္ၿမိဳ႕တြင္းသို႕ အခမဲ႕ အလည္အပါတ္ပို႕ေဆာင္ေပးေသာ ေလဆိပ္၀န္ေဆာင္မႈကိုပါ ထိုစာအုပ္ဖတ္မွ က်ေနာ္သိလိုက္ရတယ္။
မၾကာလိုက္ပါ ....
ၿမိဳ႕ေတာ္ ကြာလမ္လမ္ပူလ္ သို႕သြားရန္ၾကာျမင္႕ခ်ိန္၊ အကြာအေ၀း နဲ႕ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ငွားရမ္းခတို႕ ေၾကျငာေပးသံၾကားလိုက္ရၿပီး မေလးရွာႏိုင္ငံသို႕ေရာက္ေတာ႕မယ္လို႕ သိလိုက္ရပါတယ္ .....
ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္ >>>
No comments:
Post a Comment