ကြ်န္မႏွင့္ ေရာက္ရွိေနေသာျမိဳ. ( ၁ )

ကြ်န္မႏွင့္ ေရာက္ရွိေနေသာျမိဳ. ( ၁ ) ကို ကြ်န္မ ဘေလာ့မွာတင္ထားသားျဖစ္ေပမဲ့ နယ္စည္းမျခား ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ား မွာေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္တင္လိုက္ပါတယ္။

*********

ကြ်န္မ အခု ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာကေတာ့ ကေမၳာဒီးယားဆိုတဲ့ မထင္မရွား ႏိုင္ငံေလးတစ္ခုပါ။ မထင္မရွားဆိုေပမဲ့ ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ကြ်န္မတုိ႔နဲ႔ အကြ်မ္း တ၀င္ျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေလးပါပဲ။ ျမန္မာနုိင္ငံနဲ႔လည္း သိပ္မေ၀းသလုိ သိပ္ျပီးမကြာ ျခားလွပါဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ ယွဥ္လိုက္ရင္ ျမန္မာထက္အနည္းငယ္ႏွိမ့္က်ေသာ အဆင့္မွာရွိပါတယ္။ အမ်ားသတ္မွတ္ထားၾက သလို ဖြံျဖဳးိဆဲ ႏုိင္ငံေပါ့။ ဖြံျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံဆိုေတာ့ လုိအပ္ခ်က္ေတြမ်ား လွပါတယ္။ လွ်ပ္စီးမီး ၂၄ နာရီ ရတဲ့ အတြက္ ျမန္မာထက္ေတာ့ ဒါေလးတစ္ခုသာပါတယ္။ ပ်က္ခဲတာ မဟုတ္ပါဘူး ပ်က္ကို မပ်က္တာ။ ျမိဳ.ေတာ္ျဖစ္တဲ့ PHNOM PENH က ရန္ကုန္ေလာက္ကိုမလွဘူး။ သန္႔လည္း မသန္႔ရွင္းဘူး။ ရာသီဥတုကေတာ့ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီပတ္လံုး ေႏြရာသီပါပဲ။ ေႏြလညး္ ပူဧ။္ ၊ မိုးရာသီတြင္ မိုးမရြာက ပူဧ။္ ၊ေဆာင္းရာသီတြင္ မနက္ခင္းေနမထြက္ခင္အခ်ိန္ တစ္ခ်က္မွလြဲျပီး ပူဧ။္ ။ အပူပိုင္းတြင္က်ေရာက္တဲ့ အတြက္ ကေမၳာဒီးယား ႏိုင္ငံသူ/ သားေတြဟာ အသားညိဳ / မဲပါတယ္။ လူေနထိုင္မွဳ.ဟာ ခ်မ္းသာတဲ့ လူတန္းစားက အဆင့္အတန္းျမင့္ျပီး ၊ ဆင္းရဲေသာ လူတန္းစားမွာ အဆင့္အတန္းႏွိမ့္လွပါတယ္။

ထူးဆန္းတာက ဘတ္စ္ လံုး၀မရွိဘူး။ မီးရထားမရွိဘူး ( ကုန္တင္ေသာမီးရထားမွလြဲ၍ ) ။ သြားလာေရးမွာ ဆိုင္ကယ္ေတြသာ အဓိကထားၾကတယ္။ ျမိဳေတာ္ရဲ. လူအမ်ားစုဟာ ဆိုင္ကယ္စီးက်တယ္။ လမ္းစည္းကမ္း ၊ယာဥ္စည္းကမ္း ကေတာ့ လံုး၀ ( လံုး၀ ) မရွိဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံ မီးပိြဳင့္ဆိုတာ တပ္ထားရံုသာရွိသည့္ သေဘာမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဘယ္သူမွ ဂရုသိပ္မစိုက္ ၾကတယ္မရွိဘူး။ ဆိုင္ကယ္ေတြဆိုေတာ့ သြားရလာရ လြယ္ကူတဲ့အတြက္ လြတ္ရင္ လြတ္သလုိသြားၾကတယ္။ အက္ဆီးဒင့္ အမ်ားဆံုးျဖစ္တာကလည္း ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္စီးတဲ့ သူေတြပါပဲ။ ဆိုင္ကယ္ ဦးထုပ္ မေစာင္းၾကဘူး၊ ဆိုင္ကယ္ေနာက္ၾကည့္မွန္ မတပ္ၾကဘူး။ အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္လုိက္ ရင္ ဆိုင္ကယ္သမားေတြပဲ အခံရမ်ားပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ လမ္းမွာ အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္တာနဲ႔ တိုးမိရင္ ၾကည့္ေတာင္ မၾကည့္ရဲဘူး။စည္းကမး္ကေတာ့ ဒီေလာက္မဲ့တာ အခုမွေတြ႔ဘူးတယ္။ ေမာင္းခ်င္သလုိ လြတ္သလိုေမာင္း ေနက်တယ္။ ရန္ကုန္က ေမာ္ေတာ္ပီေက ေတြသာေတြ႔ရင္ သြားရည္ေတြ တမ်ဥ္းမ်ဥ္းက်ေနမွာ..( ဟီးဟီး ) ဖမ္း၇တာလက္ကို လည္မွာ မဟုတ္ဘူး။ တကၠစီေတြက လမ္းမွာ ေလွ်ာက္သြားေနတာ မဟုတ္ဘူး။ တကၠစီသံုးခ်င္ရင္ TAXI Company ကို ဖုန္းဆက္ လိုက္ဒါမွ သံုးလုိ႔ရတာ။ ဘတ္စ္ အစား ျမိဳ.တြင္း ဟိုသြား ဒီသြား ကေတာ့ အငွားဆိုင္ကယ္ကို အသံုးျပဳၾကတယ္။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ TOTO လို႔ေခၚတဲ့ တကၠစီ အမ်ိဳးအစားပါ။ TOTO က ဆုိင္ကယ္ထက္စာရင္ ပိုျပီး လံုျခဳေရးကို စိတ္ခ်ရတယ္။ TOTO ေတြကို ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကိဳက္တယ္... အဲ့ TOTO စင္းလံုးငွားျပီး ျမိဳ.အတြင္း သြားရတာ ပိုအဆင္ေျပတယ္။ ကြ်န္မတို႔လည္း TOTO ကိုငွားစီးသာမ်ားတယ္။ ဆိုင္ကယ္ကေတာ့ေၾကာက္တယ္ သိပ္မစီးရဲဘူး။

ဒီမွာ ကားကေတာ့ အရမ္းေပါတယ္။ အေမရိကန္ ကေန ၀င္လာတဲ့ SECOND MADE ေတြ US$5000 ရွိရင္ ကားအလတ္အသန္႔ တစ္စီး၀ယ္စီးလို႔ရျပီ။ ေရာက္စတုန္းက သိရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အံၾသမိတယ္။ စက္ကင္းမိတ္ ေတြဆိုေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းပါတယ္။ ကြ်န္မလည္း ကားအေၾကာင္းေတြ သိပ္နားလည္တာမဟုတ္ဘူး။ ရန္ကုန္က တကၠစီစုတ္စုတ္ကားလိုမ်ိဳး သတိရမိသြားေတာ့ စိတ္ေတာင္မေကာင္းဘူးျဖစ္သြာတယ္။ ကြ်န္မလည္း ၀ယ္စီးရင္ေကာင္းမလားလုိ႔။ မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ ယာဥ္စည္းကမ္း ၊ လမ္းစည္းကမ္း မရွိတာနဲ႔ ခံေနရဦးမယ္။ ( ေမာင္းလည္း မေမာင္းတတ္ပါဘူး။ ဟိဟိ ) ။

ေကာင္းတာတစ္ခု နဲ႔ မေကာင္းတာ တစ္ခုကေတာ့ ျပည္တြင္းမွာ အေမရိကန္ေဒၚလာကို လြတ္လပ္စြာ သံုးခြင္ျပဳထားတယ္။
ေကာင္းတာက ေငြလဲတဲ့ အလုပ္မလုပ္ရေတာ့ အဆင္ေျပေျပသံုးဆြဲလို႔ရတယ္။ အျပင္ထြက္ရင္ တစ္ရြက္ေလာက္ကို ေခါက္ျပီးထည့္သြား အိုေကပီ။ မေကာငး္တာက လူတန္းစားမေရြး အားလံုးရဲ.လက္ထဲမွာ ေဒၚလာေတြပဲကိုင္တယ္ ဆိုေတာ့ ေဒၚလာေတြက ေဟာင္းႏြမ္းႏြမ္းေတြ။ သူတ႔ို ကေမၳာဒီးယားပိုက္ဆံ ( RIEL ) ေတာင္မွ ေဒၚလာထက္ သစ္ေသးတယ္။ ရန္ကုန္မွာကေတာ့ ေဒၚလွ ဆိုရင္ ေခါက္ရာေလး မရွိေအာင္ ဂရုတစိုက္ ႏူးညံေနရတာ။ ပိုးေမြးသလိုမ်ိဳး။

ေနာက္တစ္ခုက ကေမၳာဒီးယားမွာ နာမည္အၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ အန္ေကာ၀တ္ ( ANGKOR WET ) ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးပါ။ အန္ေကာ၀တ္ဆိုတဲ့ နာမည္လည္း ကြ်န္မတို႔နဲ႔ မစိမ္းလွတဲ့နာမည္ေလးပါ။ ဘယ္နွစ္တန္းမွာ သင္ရတာလည္းေတာ့ ခပ္ေရးေရးျဖစ္ ေနျပီ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အဲျမိဳ.ေတာ့့ နုိင္ငံျခားဧည့္သည္ေတြကို အတြက္ အထူးစီစဥ္ထားတဲ့ အတြက္ ျမိဳ.ေတာ္ျဖစ္တဲ့ PHNOM PENH ထက္လွပေအာင္ျပင္ဆင္ထားတယ္ ။ အကယ္၍ မိတ္ေဆြ ဟာ ကေမၳာဒီးယားကို ေရာက္္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ အန္ေကာ၀တ္ ကိုတစ္ေခါက္ေလာက္သြားျဖစ္ေအာင္သြားသင့္ပါတယ္။ ကြ်န္မလည္း ေရာက္ျပီးပါပီ အခြင့္အေရးရွိ မယ္ဆိုရင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္သြားခ်င္ေသးပါတယ္။ ကြ်န္မ ကိုယ္တိုင္ရိုက္လာတဲ့ အမွတ္တရ ပံုတစ္ခ်ိဳ.ကို ဟိုးေရွ.မွာ ေဖာ္ျပဘူးပါတယ္။
ဒီေနရာေလးကိုႏွိပ္ျပီး ထပ္သြားၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္ရွင္။ ေျပာသာေျပာရတာ ဒီမွာက အန္ေကာ၀တ္ျပီးရင္ သြားစရာေနရာ မရွိေတာ့ဘူး။ ရံုးပိတ္ရက္ဆို ဦးေႏွာက္ေျခာက္တယ္..သြားစရာေနရာ မရွိလုိ႔။ စေန၊ တနဂၤေႏြဆို အျပင္ထြက္ ပစၥည္း၀ယ္တာက လဲြလုိ႔ အိမ္မွာပဲ အေနမ်ားတယ္။

အခုေတာ့ဒီမွာ ခနရပ္ၾကရေအာင္။ ေနာက္ၾကံဳရင္ စိတ္ကူးရသလိုေရးပါမယ့္။